________________
બે મુનિપ્રવરોને ઘન સાર્થવાહ પોતાના રસોડે ખૂબ હોંશથી તેડી લાવ્યા છે. એક એક વસ્તુની વિનંતિ કરતા જાય છે... “ભગવંત !... આ વહોરશો...? તો આ ? આ પણ નહીં ચાલે ? ને આ ? અરે આ તો ચાલશે ને ?
અરે... ધનસાર્થવાહના રોમે રોમે ફફડાટ છે. શું આ પૂજ્યો એમ ને એમ પાછા ફરી જશે ? શું ઘરે લક્ષ્મી આવવા છતાં ય હું સાવ જ ભિખારી રહી જઈશ ? ઘન સાર્થવાહ બહાવરી આંખે આમ-તેમ કલ્પનીય દ્રવ્યને શોધી રહ્યા છે. મહાત્મા એ ભવ્ય-આસન્નસિદ્ધિક જીવની સુપાત્રદાનની પરિણતિનું પોતાની આંખો દ્વારા પાન કરી રહ્યા છે. ત્યાં ધન સાર્થવાહની નજર એક વસ્તુ પર પડે છે.
ईक्षाञ्चक्रे घृतं स्त्यानं, निजाशयमिवामलम् ॥१-१-१३८ ॥
એ હતું થીજેલું ઘી. એકદમ નિર્મળ.. વિશુદ્ધ. બરાબર ધન સાર્થવાહના ભાવ જેવું. “ભગવંત ! આ આપને ચાલશે ?' મુનિપ્રવરોએ હા પાડી ને એની સાથે જ ઘન સાર્થવાહના એક એક રોમ ટટ્ટાર થઈ ગયા.
धन्योऽहं कृतकृत्योऽहं पुण्योऽहमिति चिन्तयन् ।
रोमाञ्चितवपुः सर्पिः, साधवे स स्वयं ददौ ॥ ‘હું ધન્ય થઈ ગયો... હું કૃતાર્થ થઈ ગયો, હું પવિત્ર થઈ ગયો...' મનના સ્તરે આ સંવેદના છે ને તનના સ્તરે નખશિખ રોમાંચ છે. ઘીનું એ વાસણ મુનિપ્રવરોના પાત્રમાં ઊંધું વાળતા એ ધન સાર્થવાહના દૃશ્યની કલ્પના તો કરો... Yes, This is વર્ષીતપ.
મહાત્માનો લાભ ન મળે એ દિવસે સતત કંઈક અધૂરું લાગે. સતત કંઈક ખૂટતું લાગે ને એ દિવસ વાંઝિયો લાગે તો એ અપૂર્તિનો અહેસાસ પણ વર્ષીતપની પૂર્તિ બની શકે છે. ઉપદેશમાલા કહે છે - શ્રાવક કદી મહાત્માને ગોચરીની વિનંતી કર્યા વગર રહે નહીં. મહાત્માને અનુકૂળતા હોય તો એ ઘરે લઈ ગયા વગર જંપે નહીં. અરે, ક્યારેક મહાત્મા હોય
_વર્ષીતપની રહસ્યયાત્રા
