Sagai Karta Pahela

SR No.: 034137
Original Sutra Author: N/A
Author: Priyam
Publisher: Ashapuran Parshwanath Jain Gyanbhandar
Publication Year: 2018
Total Pages: 36
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 1 MB

Page 9

& Heaven or Hell ? પસંદ તમારી છે
રિયા ! મેં સાંભળ્યું કે તે આર્ય માટે ના પાડી દીધી. ઈઝ ઈટ શ્રુ ?” “હા.” “પણ, શા માટે ? એ તો કેટલો સારો છોકરો છે. તને એનામાં શું ખામી લાગી ?” “કંઈ નહીં.” “તો પછી... વહાય ?” “જો માનસી, એ રોજ સામાયિક કરે છે, ચૌદશે પ્રતિક્રમણ કરે છે અને આ ઉંમરે પણ ધરમનું ભણે છે. ભલે એ હેન્ડસમ છે, પણ એના કપાળમાં હંમેશા તિલક હોય છે. એટલે...” “એટલે શું ? આ બધી તો સારી વાત છે. આમાં માઈનસ પોઈંટ તો છે જ નહીં.”
“જો માનસી, મારે ધરમ કરવા માટે મેરેજ નથી કરવાના. અને જો આવો ધાર્મિક છોકરો દીક્ષા લઈ લે, તો પછી મારું શું થાય ?”
રિયા, એના ડેઈલી શિડ્યુઅલમાં અમુક ધાર્મિક એક્ટીવિટીસ હોય, એનો મિનીંગ એ નથી કે તારી મેરીડ-લાઈફમાં ધર્મ સિવાય કાંઈ નહીં હોય, તું આટલું સુપિડ-થિન્કીંગ કરી શકે. એવું હજી મારા માનવામાં આવતું નથી. આપણને તો આપણા ધર્મનું ગૌરવ હોવું જોઈએ, અને એની બેઝિક એક્ટીવિટીસ આપણે કરવી જ જોઈએ. જે પોતાના ધર્મને વફાદાર હોય, એ જ પોતાની લાઈફ-પાર્ટનરને પણ વફાદાર રહી શકે.
ને રહી વાત દીક્ષાની, તો તારી આ વાત પર મને હસવું આવે છે. જો એને દીક્ષા જ લેવી હોય, તો એ મેરેજ શા માટે કરે ? તે કોઈ દીક્ષાર્થીને મેરેજ કરતા જોયો છે ? મને લાગે છે કે જે એક્ટીવિટીસ એકદમ બેઝિક અને જરૂરી છે. અને તે વધુ પડતી માની લીધી છે. અને એના લીધે તે આ બહુ મોટી ભૂલ કરી દીધી છે. હવે એના જેવો છોકરો તને...”
માનસી...પ્લીઝ... લીવ ધીસ ટોક. મને નથી લાગતું કે મેં કોઈ ભૂલ કરી છે.”
ગઈ છે ! ચાલ, મારું ઘર અહીંયા જ છે.“ “આવ... બેસ... પહેલા નાસ્તો અને પછી બીજી વાત.”
બોલ, કેમ છે તું ? મજામાં ?” રિયા ‘હા’ કહેતાં નીચું જોઈ ગઈ. એના ચહેરાની રેખાઓ કહેતી હતી કે એ ખોટું બોલી રહી છે, સાવ ખોટું. માનસીએ એ પણ જોયું કે એ એનો ચહેરો છુપાવવાનો પ્રયાસ કરતી હતી ને પરસેવો લૂછવાના બહાને એની આંખ લૂછી રહી હતી. માનસી ન કહી શકાય, એવી પોઝિશનમાંથી પાસ થઈ રહી હતી. ન એ દિલાસો આપવા દ્વારા રિયાને ઉઘાડી પાડી શકે તેમ હતી, ને ન તો એની ઉપેક્ષા કરી શકે તેમ હતી. થોડી ક્ષણો એમ જ વીતી ગઈ. રિયાએ જરાક આંખ ઉઠાવીને માનસી તરફ જોયું. માનસીની આંખોમાં એને આત્મીયતા અને સહાનુભૂતિનો દરિયો ઉછળતો લાગ્યો. એ પોતાને રોકી ન શકી... એ માનસીને વળગી પડી, ને ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગી. એના વર્ષોના દુઃખને આજે એ કોઈ પાસે અભિવ્યક્ત કરી રહી હતી.
માનસીનો હૂંફાળો હાથ એની પીઠ પર ફરી રહ્યો... ધીમે ધીમે એ શાંત થઈ ગઈ. ને ફરી એની આંખો ઢળી પડી. માનસી એને અંગત પ્રશ્ન પૂછવા ન'તી માંગતી, પણ રિયા પોતે એનું હૈયું ઠાલવ્યા વિના રહી શકે તેમ ન હતી. એના હોઠ ફરક્યા ને એના એક એક આંસુ જાણે બોલવા લાગ્યા...
“માનસી, યુ વેર રાઈટ.. મેં જે ભૂલ કરી, એની સજા હું ભોગવી રહી છું, ને બહુ ખરાબ રીતે ભોગવી રહી છું. તે મને સાચી સલાહ આપી, પણ એ મેં ન માની. મેં મારી પસંદના છોકરા સાથે મેરેજ કર્યા. એ પૂજા કરવા નહીં, પણ હુક્કાઘરમાં નિયમિત જતો હતો. એ ચૌદશનું પ્રતિક્રમણ તો ન'તો કરતો, એને ચોદશ સાથે પણ લેવા દેવા ન'તી. યા તો એણે જિંદગીમાં સામાયિક કરી જ ન'તી, ને બાળપણમાં ક્યારેક કરી હોય, તો એ એને યાદ ન હતું. ધાર્મિક જ્ઞાનની બાબતમાં એ ઝીરો હતો.
માનસી, મેં ઘણી ડિટેઈલ્સ મેળવેલી. એ રાતે બાર-એક વાગ્યા સુધી બાઈક પર ફરતો રહેતો, એ સાયબર કેફેમાં પણ જતો, થિયેટર્સમાં પણ અને
ક્લબમાં પણ. સમય મળે ત્યારે એ પોપ મ્યુઝિક સાંભળે ને જાત-જાતની તમે સગાઈ કરો તે પહેલાં
“રિયા.. તું ? કેટલા વર્ષો પછી મળી !!! ઓહ... તું કેટલી બદલાઈ
- ૧૩ શease you get agaged
_ ૧૪