________________
कण्णेसु कण्णगूहो, जायइ अच्छीसु अच्छिदूसीओ । नासागूहो नासाउडेसु, वयणे य दंतमलो ॥
કાનમાં, કાનનો મેલ. આંખોમાં આંખોનો મેલ. નાકમાં નાકનો મેલ... મોઢામાં દાંતનો મેલ.. શરીર એ ખુદ મેલ પણ છે અને એ મેલને પેદા કરતું કારખાનું પણ છે.
એનામાં વૈરાગ્ય સિવાય બીજું કંઈ જ કરવા જેવું નથી. विट्ठापुण्णो भिण्णो घडो व्व, असुई समंतओ गलइ । पूइंगालो व वणो, मुंचइ दुग्गंधगंधवहं ॥
ઘડો ભાંગેલો હોય ને વિષ્ટાથી ભરેલો હોય, એ જેમ બધી બાજુથી ગંદકી વહાવ્યા કરે. એવું છે. આ શરીર. જાણે ગંદુ ગુમડું. એમાંથી જાત જાતની રસી નીકળ્યા જ કરે.
એ સતત દુર્ગધને છોડ્યા જ કરે. असुइवणपुइगंधं सेवंता महिलियाइ कुणिमकुडिं ।। सोआहिमाणिणो जे ते लोए हुति हसणिजा ॥
સ્ત્રી એટલે માંસની ઝૂંપડી. સડેલા ગુમડા જેવી દુર્ગધ એમાંથી છૂટી રહી છે. ગંદકીનું એ એક ઉત્કૃષ્ટ ઉદાહરણ છે. એક બાજુ એને દર્શનીય અને સ્પર્શનીય સમજવી અને બીજી બાજુ પોતાને સ્વચ્છતાપ્રિય સમજવા એ પોતે જ પોતાની મશ્કરી કરવા બરાબર છે. એ વ્યક્તિ શોચપ્રિય તો નથી જ માણસ પણ નથી.
બ્રહ્મ
૪૨.
