________________
( ७) रने म्होटुं दुःख थाय. वास्ते ए संबंधमां जूढुं बोले नहि. भोमालीक ते जमीनना काममा जूठं बोलवानो त्याग. तेनू कारण जे बे तस जमाननी लडाइ थाय तो तेमां हजारो रुपीया लोक खरच करी नाखे छे ने ते सं. बंधी नित्य म्होटा विकल्प थाय छे; वास्ते मृषा बोलवू नहि. थापणमोसो ते कोइनी थापण ओलववी नहि. कारण जे थापण मूकनार माणस विश्वासे मूकी जाय ने तेनुं नहि आपवाथी ते माणसने ते वखत ते ज द्रव्यथी आजीविका करवानी होय तेथी तेने घणुं दुःख थाय. वास्ते थापण ओलववी नहि. कूडीसाख ते राजा दंडे, लोक भंडे एवी खोटी साक्षी पूरवी नहि. एथी आ लोकमां धर्मिष्ट माणसनी घणी लघुता थाय छे ने आवते भवे म्होटां दुःख भोगववां पडे. ए रीते बीजं व्रत ले. हवे त्रीजें अदत्तादान ते पारको वस्तु कंइ पण लेवी नहि. ते पण सर्वथा पालवू जोइए, पण ते न पले तो रस्तामां माणसने लूटी लेवा, कोइने त्यां खातर पाडवं, वा बीजी कुंची लगाडी माल लइ लेवो, वा कोइना गजवामाथी कांइ काढी लेवु एवी चोरी तथा सरकारनी दाणचोरीनो त्याग करे. चोथु मैथुनव्रत ते बने तो सर्वथा स्वस्त्री परस्त्रीनो त्याग करे ने ते न बने तो पोतानी स्त्रीथी संतोष राखी, बाकीनी बीजी स्त्रीओ साथे मैथुन सेवा वानो त्याग करवो. पांचमुं परिग्रह व्रत ते जेटलुं धन, धान्य, घर, हाट, आभूषण, स्त्री प्रमुख होय तेटलेथी संतोष राखे ने एथी अधिक मेलववानो त्याग करे. अथवा पोताने इच्छा होय एटली छूट राखी ते उपरांत परिग्रह राखवो नहि एवो नियम करे. ए करवाथी तृष्णा शांत थाय छे. तृष्णा शांत थाय तो खोटां काम करवां सहजे टली जाय, वली धर्मसाधन क. रवानो पण वधारे वखत मले. तेथी आनंदजी प्रमुख श्रावके पोतानी पासे जेटलुं द्रव्य हतुं तेटलेथी संतोष को हतो. छठे दिशिव्रत ते चारे दिशाए तथा ऊर्ध्व अधो ते नीचे उपर जवानी मर्यादा करे के अमुक यो. जन सुधी जवू. ए पण क्यारे थाय छे के अतिशय धन मेलववानी, नाना प्रकारना पदार्थ जोवानी, भोगववानी तृष्णा ओछी थाय छे त्यारे बने छे.
Scanned by CamScanner
