________________
धम्मकहा 080
(५) संवेगभावणा संसारदुक्खेसु णिच्चं भीरुदा संवेगो। अणाइसंसारे पच्चयो जीवो णिगोदपज्जाए अणंतकालं णिवसिय कयाचि कालाइलद्धिवसेण तसपज्जायं लहेदि । एइंदियादो तसपज्जायस्स पत्तो बालुअसमुद्दे रयणकणियासंपत्ती व्व दुल्लहा। तसपज्जाएसु वि पंचिंदियपज्जाओ गुणेसु कियण्णगुणोव्व दुल्लहो। पंचिंदिएसु वि मणुसपज्जाओ चउप्पहे रयणरासिव्व दुल्लहो। मणुसपज्जाएण पुणो वि मणुयपज्जायुवलद्धी विणट्ठरुक्खपरमाणूणं पुणु मेलणमिव दुल्लहा। एवंविहसंसारे जीवो जम्ममरणादियं कुणंतो अणेयविहं दुक्खं भुंजेदि । सच्चमेव
गब्भे वासे जम्मं संजोगविओगदुक्खसंतत्तो।
रोगजरा जो चिंतइ संवेगो तस्स होदि णवो॥ ति.भा. ३६ दसविहधम्मज्झाणेण संसारकायसहावस्स चिंतणेण य संवेगो णवो णवो उववज्जइ।
भरहरायस्स तेवीसाहियणवसयपुत्ता णिगोदपज्जाएण णिगच्छिदूण मणुयपज्जायं लहंति। ते उसहदेवसमवसरणे णियपुव्वभवं जाणिय अच्वंतोदासेण चिट्ठति। सयं णियपिअरेण सहावि ण बोल्लंति। एदस्स कारणं एयदिणे भरहेण जिणदेवसमीवं पुटुं। 'पुव्वभवसुमरणादो ते अच्चंतसंविण्णा' एवं जिणदेवेण वुत्तं। तदो ते जुगवं एयदिणे उसहदेवसमवसरणे सहसा दिक्खिदा। एवंविहसंवेगभावणा वि तित्थयरणामकम्मं बंधेदि।
उव्वज्जदि विणस्सदि पज्जाया खलु जले तरंगा इव। दव्वाणि गुणा तेसिं थिराणि विरला विजाणंति॥
-अनासक्तयोगी २/११