________________
तदा चाणक्को संकप्पइ- 'अहं णंदवंसस्स समूलविणासं करिस्सं। जो गंदस्स रज्ज इच्छइ सो मे पुढे लग्गदु त्ति कहतो सो बहि णिग्गदो। एगो पुरिसो तस्स पुढे लग्गदि । तस्स साहाएण सो णियडवट्टिराईसुं मिलिदो। सणियं सणियं धणं पदाइय णंदस्स मंतीणं जोद्धाणं च तेण भेदो कदो। एगदिवसे असहाओ णंदो हदो। चाणक्केण चंदगुत्तमोरियं राजसिंहासणे ठविय बहुकालं रज्जं कदं। पच्छा महीधरमुणिसमीवं धम्मसवणेण सो वेरग्गं गदो। दियंबरमुणी होऊण चाणक्को पंचसयसिस्साणं गुरू होदि। बहुकालं विहारं करिय दक्खिणदिसाए वणवासदेसस्स कोंचपुरे समागदो। तत्थ एगम्मि गोट्ठम्मि पादोवयाणमरणेण ट्ठिदं । णंदस्स मरणोवरंतं तस्स सुबंधुणामा मती चाणक्के कोहं वहतो कोंचपुरीए सुमित्तरायं समया समागच्छइ। सुमित्तराया मुणीणं वंदणं किच्चा णिवत्तेइ पच्छा सुबंधू चाणक्कं परिलक्खिय पुव्ववेरेण तत्थ गच्छइ। सो तत्थ करीसग्गिं दाऊण आगदो। तदग्गिजालाए उवसग्गेण ते मुणिणो दड्डा। समाहिमरणेण सव्वे सिद्धिं पत्ता। वुत्तं च
गोटे पाओवगदो सुबंधुणा गोव्वरे पलिविदम्मि। डझंतो चाणक्को पडिवण्णो उत्तमं अटुं। भ.आ.५५६॥
संजोगो सव्वाणं आउगकम्मस्स परवसेणेव । दिढणेहबधणं जो छिण्णह सो दुल्लहो लोगे।
-अनासक्तयोगी ४/१५