________________
EHET ææ 46
होदि। तेसु अच्चंतवुड्डपक्खी रत्तीए सगभासाए अण्णपक्खिणं कहेदि- हे पुत्ता! दाणिं उड्डिदु ण सक्कामि अइवुड्डादो, कदा वि बुभुक्खाए पीडिदो तुहाण पुत्ताणं भक्खणं ण हवे तेण पातो मुहं बंधिय गंतव्वं । सव्वे भणंति हा पिउ! तुं मे पुज्जो अइवुड्डो, कधं एवं संभवे? वुड्डो भणइ- 'बुभुक्खियो किं ण करेइ पावं' छुहापीडिदो किं किं पावं ण करेइ? सव्वं करेइ। तेण तस्साग्गहेण सव्वे पातो मुहं बंधिय णिग्गछंति। तेसिं णिगच्छमाणे सो वुड्डो सगपादाहिंतो सगमुहस्स बंधणं छड्डिय पक्खिपुत्तं भक्खेइ पुणो वि ताहिंतो पुव्वं व मुहं बंधिय चिट्ठइ।
४. तदणंतरं एगं णयरं समागदो हं । तत्थ णयरे एगो चोरो तवस्सिरूवं धरिय दोहिं करेहिं मत्थयस्सुवरि महासिलापासाणं उद्धरिय दिणे उब्भसणेण ठाइ। णिसाए पुण 'हे जीव! अवसर, अहं अत्थ पादं णिक्खवेमि' त्ति भणिय भमदि। तेण सव्वे जीवा 'अवसरजीवो' त्ति णामेण कोक्कंति । सो चोरो गड्ढाइट्टाणं पेक्खिय सुवण्णादिसहिदं पुरिसं एगागिणं पणमंतं मारिय तस्स सुवण्णधणादियं गेण्हदि । तस्स कवडं को वि ण जाणदि । एवं चउण्हं तिव्वकवडजणाणं पासिय मए एगो सिलोगो रइदो
अबालफासिगा णारी बाम्हणोऽतिणहिंसगो।
वणे कट्ठमुहो पक्खी पुरे पसरजीवगो॥ एदाइ चत्तारि कवडाई मए दिट्ठाई।
एवं भणिय कोट्टवालं धीरत्तं पदाऊण सो बाम्हणो सींगट्ठिदतवस्सिसमीवं गदो। तवस्सिणो सेवगा ताओ ठाणादो तं णिग्घाडंति किंतु तेण रत्तंधो होदूण तत्थेव पडिदो। एसो खलु रत्तंधोत्थि ण वा' त्ति तिणस्स अंगुलिणो य फासणं णेत्ताणि अभिदो कदं सेवगेहिं । तहावि सो तहेव पासंतो वि ण पासेइ। अद्धरत्तीए गुहासरिसंधकूवे ट्ठिदस्स णयरधणस्स गहणविसग्गं सो देक्खइ। सो रत्तीए जं दिटुं तं पातो राइणं कोट्टवालं य कहेदि। कोट्टवालेण सो तवस्सी धरिदो। बहुदण्डेण दुक्खिदो सो मरिय दुग्गदि पत्तो।