________________
૨૨
વીતરાગસ્તોત્ર સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા १६/७ भ्रान्तस्तीर्थानि दृष्टस्त्वं, मयैकस्तेषु तारकः ।
तत्तवाङ्घौ विलग्नोऽस्मि, नाथ ! तारय तारय ।।८४।।
ઘણાં તીર્થો ભમ્યો, તેમાં એક આપને જ તારનારા જોયા છે. તેથી આપના ચરણ પકડ્યા છે. હે નાથ ! મને તારો, તારો. १६/८ भवत्प्रसादेनैवाहं, इयती प्रापितो भुवम् ।
औदासीन्येन नेदानीं, तव युक्तमुपेक्षितुम् ।।८५ ।।
આપની કૃપાથી જ હું આટલે સુધી પહોંચ્યો છું. હવે ઉદાસીનભાવથી મારી ઉપેક્ષા કરવી આપના માટે યોગ્ય નથી. १६/९ ज्ञाता तात ! त्वमेवैकः, त्वत्तो नान्यः कृपापरः ।
नान्यो मत्तः कृपापात्रम्, एधि यत्कृत्यकर्मठ ! ।।८६।।
હે તાત ! આપ જ એક જ્ઞાની છો. આપનાથી વધુ કરુણાશાળી કોઈ નથી. મારાથી વધુ કરૂણાને પાત્ર કોઈ નથી. તેથી કર્તવ્યપરાયણ એવા આપ હવે કર્તવ્યનું પાલન કરો. તમારા પર કરુણા કરો.)
– દુષ્કૃત ગહ – १७/१ स्वकृतं दुष्कृतं गर्हन्, सुकृतं चानुमोदयन् ।
नाथ ! त्वच्चरणौ यामि, शरणं शरणोज्झितः ।।८७।।
મેં કરેલા પાપોની નિંદા અને સુકૃતોની અનુમોદના કરતો, અશરણ એવો હું આપના ચરણનું શરણ લઉં છું.
