________________
૧૪
વીતરાગસ્તોત્ર સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા ६/५ त्वां प्रपद्यामहे नाथ !, त्वां स्तुमस्त्वामुपास्महे ।
વત્તો દિ ન પરસ્ત્રાતા, વિં તૂમઃ ? મુિ વર્મદે ? સારા
હે નાથ ! અમે આપનું શરણ લઈએ છીએ, આપની સ્તુતિ કરીએ છીએ, આપની ઉપાસના કરીએ છીએ. આપનાથી વધીને કોઈ રક્ષણહાર નથી. વધુ આપને શું કહીએ ? શું કરીએ ? ६/१० कामरागस्नेहरागावीषत्करनिवारणौ ।
दृष्टिरागस्तु पापीयान्, दुरुच्छेदः सतामपि ।।५३।।
કામરાગ અને સ્નેહરાગ હેજ પુરુષાર્થથી જીતી શકાય છે. મહાપાપી એવો દૃષ્ટિરાગ જીતવો તો સજ્જનોને પણ દુષ્કર
– કલિકાળની સ્તુતિ – ૧/૧ यत्राल्पेनापि कालेन, त्वद्भक्तेः फलमाप्यते ।
कलिकालः स एकोऽस्तु, कृतं कृतयुगादिभिः ।।५४।।
જ્યાં થોડા કાળમાં જ આપની ભક્તિનું ફળ મળે, તે કલિકાળ જ હો (અમને મળો). સત્યુગ વગેરેની જરૂર નથી. ९/२ सुषमातो दुःषमायां, कृपा फलवती तव ।
मेरुतो मरुभूमौ हि, श्लाघ्या कल्पतरोः स्थितिः ।।५५।।
સુષમા કરતાં દુઃષમા કાળ(પાંચમા આરા)માં આપની કૃપા વધુ ફળવાળી છે. મેરુપર્વત કરતાં રણપ્રદેશમાં કલ્પવૃક્ષનું રહેવું વધુ પ્રશંસનીય છે.
