________________ { ૨૩પ કોઈક પ્રસંગે ઘરકામ કરનાર માણસ કે છોકરાં કોઈ ઘરમાં ન હોય, અને તે જ સમયે પેઢી ઉપર અન્ય કોઈ પુરુષ મહેમાન કે મિત્ર આવ્યા હોય તેને પાણી મંગાવવું હોય તો પેઢી ઉપર ઉપસ્થિત રહેલ વડીલ જાણે છે કે ઘરમાં માણસ કે છોકરાં નથી, તો પણ ગમે તે એક છોકરાનું મોટા સાદે નામ દઈને સૂચના આપે છે, કે આગંતુક માટે પાણી લાવે. ઘરમાં રહેલ માતા, બહેને તુર્ત માંજેલા શુદ્ધ લોટામળશામાં પવિત્ર જળ ભરી, ઉપર પવાલું મૂકી 10-12 વર્ષ કે 13-14 વર્ષની નાની બહેનની હથેળીમાં કળશ ધારણ કરાવી, દ્વારના ઉંબરા સુધી આવી, અંદરથી જ કળશાદિ બહાર એક બાજુ મૂકીને અંદર ઊભા ઊભાં જ સૂચના આપે છે કે પાણીને કળશે છે. ત્યાંથી પુરુષે લઈને આગંતુક મહેમાન આદિને આપતા. કદાચ કામકાજમાં પરોવાયેલ માતા-બહેનોએ પાણી પહોંચાડવાનું સૂચન ન સાંભળ્યું હોય, એના કારણે પાણે આવતાં બેચાર મિનિટને વિલંબ થાય, ત્યારે પેઢી ઉપરથી કોઈ એક પુરુષ પાછું લેવા ઘરમાં પ્રવેશ કરતાં પહેલાં ગળાથી ખારાને સંકેત કરી, પછી જ ઘરમાં પ્રવેશ કરતા, જેથી માતા-બહેને ઉદ્યોગપૂર્વક વ્યવસ્થિત બની જાય. આ હતી અમારા આર્યદેશની 36 વર્ષ પૂર્વનીઆર્યમર્યાદા. તેના મૂળમાં
