________________ શ્રી કર્મવિપાક અથવા જંબૂ પૃચ્છાનો રસ મારગ માં હીંડતાં, શસ્ત્ર હાથમાં હેય; વાહે જહાં તિહાં કામવિણ, કંપરાગ તિણે જોય . 3 પક્ષાઘાત પરાભવે, કવણ કરમ સંગ; હાથે સ્ત્રી હત્યા કરે, અર્ધ અંગ હુવે રેગ 4 ઢાળ નવમી નદી જમુનાને તીર, ઉડે દેય પંખીયા, એ દેશી વ્રણ વાહે નાસૂર કુર મુખ ડીલમે, પવિત્રપણું નહી હોય રહે કુચીલમે; કવણ કમેં તેણે કીધ, સિદ્ધ નહી ઔષધે, ગિરૂઆ ગુણહ નિધાન–કહે કરૂણા બુધે | 1 કાન નાક વિંધીને પરોઈ દોરડાં, કૌતુક કારણે કાન, કાપે કોરડાં; પશુ પંખી પ્રત્યે એમ પડે જે પાપીયા, નાસુરે કરી તેહ, હેય સંતાપીયા ર | રકત પિત્તનો ગ–લહે જે જીવડા, ગલે અંગ ઉપાંગ–પડે માંહે જીવડા; ભવાંતર તેણે પાપ; કીધા પ્રભુ કેહવાં, મનુષ્ય તણે ભવ પામી–પામે દુઃખ એહવા / 3 / માહિક મહિષી ને છાગ - જાગી ને બેલદીયા, ફાસું ઘાલી તાસ-ગલે મારે પાપીયા; મરી નરક માહે જાય–મહા અહમી દલે, કરે ખડો ખંડ-પારાની પરે મીલે | 4 | જે કદાચ વલિ તે–મનુષ્ય માંહે અવતરેપામે બહુલા દુઃખન્ગલિત કોઢે મરે હરસ રોગે કરી જેહ-આતુર હૈયે આતમા, પાપ તેહના કણ-કહે પુણ્યાતમા + પ / ફેડે સરોવર પાલ–નદી દ્રહ શેષ, જલ વિણ સહુ જલ જતુ-ઘણા દુઃખીયા હવે; તેહ કર્મને પાપ–પીડા હવે હેરસની, ચિત્તે દયા નવિ કીધ–થાવર ને ત્રસની | 6 | કુટુંબ તણી હેયે હાણ-કે જેહને સર્વથ, તેહ તણાં જે પાપ-કહે જે હૈયે યથા; માછીને ભવે આવી મારે જે માછલાં, તેણે કુંટુબને નાશ-જાણે કૃત પાછલાં / 7 ને રાતે નવિ દીસંત દહે આંખ નિર્મલી, રાત અંધે કેણે પાપ–કહે મુજ કેવલી; અરૂણદય મધ્યાહુ-સંધ્યાએ જે જમે, ખાય પીયે મધ્યરાત્રિ સાયં તસુ દમે | 8 | રાંઘણ વાયની પીડ–હાથે પગે આકરી,
