________________
श्री सोल सतीयोनी सज्झायो. १८५ बे हाथ ॥॥सू०॥ अनुक्रमे रे पहुती तापस उमवे रे । हवे राए तिणे दीठ ॥ बहिरखे रे नाम सती नाश् तणुं रे । पाम्युं सुख अदीच ॥ ए॥ सू० ॥मंत्री रे राजा ऽख देखी करी रे । संघले जोवा जाय ॥ तापसरे उमवे तिणि पामी सती रे । आणी सघले उबाहि ॥१॥ सू० ॥ राजा रे सघलो लोक आणंदीउ रे । श्राव्या मुनिवर कोइ ॥ नूपति रे वांदी पूछे मुक प्रिया रे । कर बेदनस्ये होश ॥११॥ सू०॥ श्री गुरुरे कहे नूपति पहिले नवे रे । तु हुंतो सुकसार॥ मुक प्रियारे राजपुत्री सुलोचना रे । सुकस्युं प्रेम अपार ॥१२॥ सू०॥ सूमोरेश्रीजिन प्रतिमा वांदीवारे। उमी वनमें जाय ॥ तेहनें राखवा रे । उपामी विश् पांखमी रे। सूमो मुखीयो थाय ॥१३॥ सू ॥ ते पोपट रे अणसण लेश सुरवर थयो रे । तिहाथी तुं नृप होश ॥ कुमररे अणसण करि देवी थश् रे । कलावती एह जो ॥१४॥ सू॥ पातकरे पाखतणुं करने थयुं रे। एहवी सांजलि वाणि ॥ बिहुजणरे संयम लेश
