________________ 211 | સ્વાધ્યાય પુષ્ય સૌરભ તવસા ધુણઈ પુરાણ–પાવર્ગ, સયા તવ-સમાહિએ. ચઉવિહા ખલુ આયારસમાહી ભવઈ, તે જહાને ઈહલેગઢયાએ આયામહિદિજજા 1, ને પરલેગઢયાએ આયારમહિબ્રજજા 2, ને કિત્તિ વણસસિલેગઢયાએ આયારમહિફ્રિજા 3, નન્નત્ય આરહન્તહિં હઊહિં આયારમહિફ્રિજજા ક, ચઉલ્થ પર્વ ભવઈ, ભવઈ ય એન્થ સિલોગ. જિણવયણ-રએ અતિતિણે, પડિપુણાયય માયયદ્રિએ; આયાવસમાહિ-સંવડે, ભવઈ ય દન્ત ભાવ–સન્ધએ. અભિગમ ચઉરે સમાહિઓ, સુવિશુદ્ધ સુસમાહિયપુએ; વિઉલ-હિય-સુહાવતું પુણે, કુવ્રઈસ પય–ખેમમખે. જાઈમરણાઓ મુચ્ચઈ, ઈત્યંથં ચ ચયઈ સવસે; સિદ્ધ વા ભવઈ સાસએ, દેવે વા અપરએ મહિઢિએ. તિબેમિ. 7 છે ઇતિ વિણયસમાહીએ ચઉલ્થ ઉસ સમ7ો. 4 છે ઇતિ વિણયસમાહીના નવમ મન્ઝયણે સમત્ત 10. સભિક્ષુઅધ્યયન નિફખમ્મમાણાઈ ય બુદ્ધવયણે, નિર્ચ ચિત્તસમાધિઓ હવિજજા; ઈWીણ વસં ન યાવિ ગચ્છ, વન્ત ને પડિયાઈ
