________________ 198 T સ્વાધ્યાય પુષ્પસૌરભ સે જાણમજાણું વા, કટુ આહગ્નિ પયં; સંવરે ખિ૫મખાણું, બીઍ તં ન સમાયરે. અણયાર પરક્કમ, નેવ ગૃહે ન નિન્હવે; સુઈ સયા વિયડભાવે, અસંસત્તે જિઇંદિએ. અમેહં વયણે કુજજા, આયરિઅસ મહ૫ણે; તે પરિગિઝ વાયાએ, કમ્મણ ઉવવાયએ. અધુર્વ છવિ નચા, સિદ્ધિમષ્મ વિઆણિક વિણિઅટિરાજ ભેગેસુ, આઉ પરિમિઅમપણે. બલ થામં ચ પહાએ, સદ્ધા-મારુ–મપણે. ખિત્ત કાલ ચ વિન્નાય, તહષાસું નિજુ જએ. જરા જાવ ન પડેઈ, વાહી જાવ ન વઢંઈ; જાવિદિઆ ન હાયંતિ, તાવ ધર્મો સમાયરે. કેહં માણું ચ માયં ચ, લેણં ચ પાવ-વર્તુણું વમે ચત્તરિ દેસે ઉં, ઇચ્છતે હિઅમપણે. કહે પીઈ પણ સેઈ, માણે વિણય–નાસણ માયા મિરાણિ નાસેઈ, લે સવ-વિણાસણે. વિસમેણ હણે કહ્યું, માણું મવયા જિસે; માયં ચરજવ-ભાણ, લેભ સંસઓ જિશે. | (કાવ્યમ) કહે એ માણે આ અણિગ્રહીઆ, માયા આ લેભે અ પમાણા; ચારિ એએ કસિ કસાયા, સિંચન્તિ મૂલાઈ પુણદ્ભવસ્સ. 40
