________________
અને
પુત્ર અને પુત્રી હજુ શાળામાં અભ્યાસ કરતાં હતા. તેજસ છઠ્ઠા ધોરણમાં ભણતો હતો ત્યારે દેવયાની ચોથા ધોરણમાં ભણતી હતી.
એ દિવસે રાત્રે કાપડની ફેરી કરીને પોતાના ઘેર આવેલા મહેન્દ્રાઈ કાપડની ગાંસડી એક તરફ મૂકીને ખાટલા પર બેસી ગયા. રમા તરત જ પાણી લઈને આવી, ને તે પાણી ન આપ્યું કહ્યું : “આજ તમારા ચહેરા પર થાક વરતાય છે....'
“હા...૨મા, મને બેચેની જેવું લાગે છે...આજે ગામડાની બસ ભરચક હતી એલે ઊભા ઊભા આવવાનું થયું. માથુ પણ ભારે લાગે છે...” મહેન્દ્રભાઈ બોલ્યા.
‘પહેલાં હાથ-મોં ધોઈલો... આજે માત્ર ખીચડી અને દૂધજ લેજો...” રમા રસોડામાં ગઈ.
છોકરાઓએ જમી લીધું?' હા...બન્ને બાજુમાં રમવા ગયા છે. હમણાં આવવા જોઈએ...”
‘ભલે.. તું થાળી કાઢ...હું હાથ-મોં ધોઈ લઉ...' એમ કહીને મહેન્દ્રભાઈ ઊભા થયા.
હાથ-મોં ધોઈને મહેન્દ્રાઈ રસોડામાં આવ્યા. રમાએ થાળી ગાઢી હતી. થાળીમાં ગરમાગરમ ખીચડી અને એક વાટકામાં દૂધ કાઢયું હતું. [ રમાએ પણ બીજી થાળીમાં ખીચડી અને દૂધીનું શાક લીધું હતું. જમતા જમતાં રમાએ કહ્યું : ‘તમે રોજ કાપડની ફેરી કરો છો. સવારે વહેલા ઊઠીને નીકળી જાઓ છો અને ઠેઠ રાત્રે પાછા ફરો છો. બીજો કોઈ ધંધો ધ્યાનમાં આવેતો જુઓને... આ ફેરીમાં તમે થાકી જાઓ છો. અને તમે જ્યાં સુધી પાછા ન ફરો ત્યાં સુધી ચિંતા રહે છે. સાંજ પડતાં જ તમારી રાહ જોતી બેસી રહું છું. ક્યારેક તો ગમતું જ નથી.”
‘રમા, હું પણ કાપડની ફેરીથી કંટાળી ગયો છું. પણ કરવું શું? આપણને મહિને ત્રણ હજારનો ખર્ચ થાય છે. એક હજાર બાપુજીને મોકલાવવા પડે છે. શું
શ્રી સોમચિંતામણિજી પાર્શ્વનાથ
૧૩૫
