________________
૧૫
[૬] છઠ્ઠો ભવ વજનાભનો
આ બાજુ કમઠને જીવ કુકટ સપને, પાંચમી નરકમાં નારકી, પુનઃ સપને અને ત્યાર પછી છઠ્ઠી નરકમાં નારકીને એમ પાંચ ભ પૂરા કરી, છઠ્ઠા ભવમાં સુચ્છ વિજયના જવલનાદ્રિ પર્વત પર કુરંગક નામને ભીલ થયે.
એક વાર વજીનાભ મુનિરાજ એ જવનલાદ્રિ પર્વત પર રાતના કાઉસ્સગ ધ્યાને રહ્યા. પ્રભાતે શિકાર કરવા માટે કુરંગક ભીલ હાથમાં ધનુષબાણ લઈને
અટવીમાં ફતે ફરતે એ પર્વત પર આવી પહોંચે. શિકાર માટે ચારે તરફ દૃષ્ટિ નાખતાં કાઉસ્સગ ધ્યાને રહેલા એવા વનાભ મુનિરાજને જોતાં પૂર્વ જન્મના શ્રેષને લઈને બોલી ઉઠયો.
“અહો ! આજ પ્રભાતમાં જ આ દુષ્ટનાં અનિષ્ટ દર્શન થયાં. બસ, પહેલે એને જ શિકાર કરું, ત્યાર પછી બીજાનો.” એજ સમયે કુરંગ, ભીલે ધનુષબાણ ચડાવીને વજનાભ મુનિરાજ પર બાણને વરસાદ વરસાવ શરૂ કર્યો. વજીનાભ મુનિરાજ ઉપરાઉપરી બાણ વાગવા છતાં પણ લેશ માત્ર કાધ નહીં કરતાં, સમભાવમાં રહી અનશન કરવાપૂર્વક સર્વ જીને ખમાવવા પૂર્વક અને ચાર શરણું અંગીકાર કરવા પૂર્વક સમાધિ સહિત કાળધર્મ પામ્યા.
