________________
16
THE INDIAN ANTIQUARY.
[JAN TARY, 1896.
Her arms and feet jingle with ornaments, her high brow is adorned with large tilaks. Some have taken their little ones on their hips;
While some inquisitive) one rises now and then to see if the basket is still empty; 350 And some modest daughter-in-law hides herself behind her husband's sister.
Some mothers put words into their children's mouths And make them repeat them, while others do their best to keep them quiet. Some harsh-tongued woman speaks harsh and unjust things.
Such various moods the crowd presents, 355 And on little pretences is Hari maligned (thus): -
"Kunvarbhi's father is giving me a patoli as the mámêrdå gift; I shall never wear a plain sádi again! What lacks the Vaishṇava so long as he has the necklace round his neck,
And the ten or twenty rich lôpiwálás in his wake ? 360 We congratulate thee, Kuiivarvahn; thou art fortunate in thy piyar.03
Thy father blows into his conch-shell and lo! The maternity gifts are as good as received (by us)!" Thus the scornful vipras mock him :
" Place a stone in that empty basket or the wind will blow it off!" 365 At this the daughter lost courage and went ap to her father; bat he motioned to her to have patience.
Refrain. "Have faith, daughter," (he said) and took the tal in his hand, And placing the sheet of paper in the empty basket called upon 'Sri Gopal. कडवू ११ मुं. राग मारु.
केशर तिलक विशाळ भाले कीधां छ,
कोइए नानां बाळ केडे लीधां छे. मेहेते वगाडयो शंख, स्मरया वनमाळी;
| 350 कोड जोवा ठाली छाब अबळा उठे छे. लाग्या हसवा चारे वरण; मांहो मांही दे ताळीः
कोह बहुधारु लजवाळ नणदी पुढे छ, 330 मोशाळांना ढंग वेवाइए मांडया
को शीखवी बोलावे बाळ को पारी राखे छे, नागरना वेडेवार, एणे सरवे छांडचा...
को वांकां बालीनार वांकं बोले छे. छापा तिलक नेताक; जुओ तुळशी माळ,
एवां कउतक अनेक सउको देखे छ। नरशईओ करशे नृत्य; गाशे टोपीवाळा.
355 शेहेजे बोले अन्याय, हरीने लेखे छे. जोवा मळी नागरी नात्य, बहु टोळे टोळां;
कुंवरबहुनी बाप करशे मामहें; 335 मुख मरडी करे वास, आपशे घरचोळा.
इंलईश पटोळी सार, शाडी नहीं पेरु. बहु नानी मोटी नार, मंडपमा मळी%B
वइष्णवने शी खोटी कोटे माळा छ, करे वांकी छानी वात. शाकर गळी,
वेहेवारीआ दशवीश टोपीवाळा छे. मेहताने करे जे श्रीकृष्ण, हसी पुरूं जोती;
360 कुंवरबह धन धन पीयर पनौती छ। मुख उपर लळके सार, वेशरनां मोती.
बापे वगाडयो शंख शावर पोती छे. 340 सज्या सोळशणगार, चरणाने चोळी,
वांका बोला विप्र बोले उपहासे, जोबन मद भरी नार, कर बहु ठंठोळी.
मुको छाबमा पाहाण, वाये उडी जासे! काने तरोटी जडाव; गळस्थळ चळके छे.
मुक्यो दीकरीए नीस्वाश, आबी पीता पासे, जडाद चुडो हाथ कांकण खळके छ,
1365 मेहेते कीधी सान रहेने विश्वासे. समी रही ओढे चीर, शणगत वाळे छ।
वलण. 345 अपीआळां लोचन, कटाक्षे भाळे छं. छुटे अंबोडे नार वेणी लांबी छे,
विश्वाश राखो दिकरी करमा लीधी ताल रे; झांझर झमके पाय, कडलां कांबी छ ।
कागळ मुक्यो छाबमां मेहेते स्मरया श्रीगोपाळ रे.
Canto XII. Holding the paper in the empty basket Narsinh Mêhêtâ called upon the god Hari. All the verligis follow with their hymns, a sight quite strange to the NAgars.
58 Parents and the parental abode,