________________
annarraraaaaaaa
એકવાર પઢમાં દામન્નકે કે મંગલપાઠકના મેઢે એક ગાથા સાંભળી. એને ભાવાર્થ એ હતું કે “કેઈ દુબુદ્ધિ જીવ નિરપરાધીને અનર્થ પહોંચાડવા ગમે તેટલા પ્રપંચ કરે પરંતુ તેથી કશી હાનિ તે નથી થતી પણ લાભનું કારણ પણ બને છે, દુઃખ દેવા કરેલા પ્રયત્નો સુખનું જ કારણ બને છે. કેમકે ભાગ્ય જેના પક્ષમાં હોય તેને બીજું શું કરવાનું હતું.
આ ગાથા તેણે ત્રણવાર ગાઈ. આનંદિત થયેલા દામન્નકે પોતાના અનગળ દ્રવ્યમાંથી તેને ત્રણ લાખ રૂપીયા આપ્યા. જયારે વાત રાજાએ જાણું ત્યારે તેણે પૂછયું “ભાઈ ! ઉદારવૃત્તિ હોય અને દાનની ભાવના પણ હોય છતાં આટલું બધું દ્રવ્ય તે મોટા હૈ મહારાજા પણ આપી શકતા નથી. તે શા કારણે આપ્યું ?” ત્યારે ઉત્તરમાં દામન્નકે બાળપણાથી માંડી આજ સુધીનું પૂરું વૃત્તાંત સંભળાવ્યું.
છે
એકવાર જ્ઞાની ગુરુને સમાગમ થતાં દામન્નકે પિતાને પૂર્વ ભવ જા. પૂર્વભવનું જ્ઞાન થતાં તેને પચ્ચક્ખાણને પ્રકટ મહિમા જાણવામાં આવ્યું. તે ધમને વિશેષ રાગી થયે. પ્રાંતે પામી તે સ્વર્ગે ગયે. ત્યાંનું આયુ પૂર્ણ થયે તે મહાવિદેહક્ષેત્રમાં ઉત્પન્ન થશે. તે કેવળી થઈ મુક્તિએ જશે.
પૂર્વભવમાં કરેલા પચ્ચકખાણના પ્રતાપે તેને કેઈ અવરોધ નડ્યાં નહી. શત્રુએ મારવા સુધીના કરેલા અનેક પ્રયત્ન નિષ્ફળ થયા ને તે તેના જ ઘર-પુત્રીને સ્વામી થયે. અંતે સિદ્ધિગતિને પણ શીધ્ર જ પામશે. માટે સર્વે એ પ્રયત્ન અને ભાવનાપૂર્વક પચ્ચખાણ કરવા ને પાળવાં.
હળ@
@
@@@@
દ્ધાશ્રદ્ધાશ્ર@@@
