________________
१८२
भिक्षु वाङ्मय खण्ड - १
३. पुन पाप नें बंध में तीनूंइ कर्म, कर्म ते निश्चेंइ पुदगल जांणो । पुदगल छें ते निश्चेंइ अजीव, तिण मांहें संका मूल म आंणो ।। पुन पाप नें अजीव न सरधें मिथ्याती ।।
४.
५.
पुन पाप बेहू नें ग्रहे आश्व, पुन पाप ग्रहे ते निश्चें जीव जांणो । निरवद जोगां सूं पुन ग्रहे छें, सावद्य जोगां सूं पाप लागें छें आंणो ।। आश्व नें जीव न सरधें मिथ्याती ।।
६.
७.
८.
आठ कर्मों नें रूपी कह्या छें जिणेसर, त्यांमें पांचोइ वर्ण नें गंध छें दोय । वले पांचोइ रस नें च्यार फरस छें, में सोलें बोल पुदगल अजीव छें सोय ।। पुन पाप नें अजीव न सरधें मिथ्याती ।।
९.
कर्मा नां दुवार आश्व जीव रा भाव, तिण आश्व नां बीसोइं बोल पिछांणो । ते बीसोइ बोल छें करमा रा करता, करमा रा करता निश्चेंइ जीव जांणों । । आश्व नें जीव न सरधें मिथ्याती ।।
आत्मा नें वस करें ते संवर, आत्मा वस करें ते निश्चेंइ जीव । ते तों उपसम खायक खयउपसम भाव, में तो जीव रा भाव छें निरमल अतीव ।। संवर नें जीव न सरधें मिथ्याती ।।
संवर नें आवतां करमां नें रोकें, आवतां कर्म रोकें ते निश्चें जीव । तिण संवर नें जीवन सरधें अग्यांनी, तिणरें नरक निगोद री लागी छें नींव ।। तिण संवर नें जीवन सरधें मिथ्याती ।।
देस थकी कर्मों नें तोड़े, जब देश थकी जीव उजलो होय | जीव उजलो हुओ छें, तेहीज निरजरा, निरजरा जीव छें तिणमें संका न कोय ।। इण निरजरा नें जीव न सरधें मिथ्याती ।।
१०. करमां नें तोड़े ते निश्चेंइ जीव, कर्म तूटां थकां उजलो हुवों जीव । उजला जीव नें निरजरा कही जिण, जीव रा गुण छें उजल अत ही अतीव ।। इण निरजरा नें जीवन सरधें मिथ्याती ।।