________________
९८
५२. इंद्रा नें कुण मोकली मेलें, सबदादिक नें कुण इणनें मोकली मेले ते आश्व, तेहिज छें जीव
भिक्षु वाङ्मय खण्ड-१
झेलें ।
दरब ।।
५३. मुख सूं कुण भंडा बोलें, काया सूं कुण ए जीव दरब नो व्यापार, पुदगल पिण वरते
५४. जीव रा चलाचल प्रदेस, त्यांनें थिर थापें दिढ जब आश्व दरब रूंधाणो, तब तेहिज संवर
जीव सारा प्रदेसां कर्म ग्रहता,
५५. चलाचल
माठो
छें
परदेस, सारा परदेसां कर्म सारा प्रदेसां कर्मा रा
५६. त्यां प्रदेसां रो थिर करणहार, तेहीज संवर अथिर प्रदेस आश्व, ते निश्चेंइ जीव
५७. जोग परिणामीक नें उदें भाव, त्यांनें जीव कह्या इण अजीव तों उदें भाव नांही, ते देखलो सूतर
करे ।
थपांणों । ।
५९. जे जे संसार नां छें कांम, त्यांरा किण किण रा ते सगळा छें आश्व तांम, ते सगळा छें जीव
डोलें ।
लार ।।
प्रवेस ।
करता ।।
६०. कर्मां नें लगावें ते आश्व, तेहीज आश्व जीव लागें पुदगल
अजीव, लगावें ते निश्चेंइ
दुवार ।
दरब ।।
५८. पुन निरवद जोगां सूं लागे छें आय, ते करणी निरजरा री छें ताहि । पुन सहजां लागें छें आय, तिणसुं जोग छें आश्व माहि । ।
न्याव ।
मांही ॥ ।
कंहू नांम | परिणांम ।।
दरब । जीव ।।
६१. कर्मा रो करता जीव
दरब,
करतापणों तेहीज
आश्व ।
कीधा हुआ ते कर्म कहिवाय, ते तों पुदगल लागें छें आय ।
