________________
९४
भिक्षु वाङ्मय खण्ड - १
३२. सावद्य करणी सूं पाप लागें, तिण सूं दुख भोगवसी आगें । सावध करणी नें कहें अजीव, ते तों निश्चें मिथ्याती जीव ।।
३३. जोग सावद्य निरवद्य चाल्या, त्यांनें जीव दरब में घाल्या । जोग आतमा कही छें तांम, जोग नें कह्या जीव परिणांम ।।
३४. जोग छें ते जीव व्यापार, आश्व तेहिज जीव निसंक,
जोग छें तेहिज आश्व दुवार । तिणमें मूल म जांणो संक ।।
३५. लेस्या भली नें भूंडी चाली, त्यांनें पिण जीव दरब में घाली । लेस्या उदें भाव जीव छें तांम, लेस्या नें जीव परिणाम ।।
३६. लेस्या कर्मां सूं आतम लेस, ते तों जीव तणा परदेस । ते पिण आश्व जीव निसंक, त्यांरा थानक कह्या असंख ।।
३७. मिथ्यात इविरत नें कषाय, उदें भाव छें जीव रा ताहि । कषाय आत्मा कही छें तांम, यांनें कह्या छें जीव परिणांम ।।
आश्व
३८. ए पांचोइ छें दुवार, छें कर्म तणा करतार । ए पांचू छें जीव साख्यात, तिण में संका नही तिलमात ।।
३९. आश्व जीव तणा परिणांम, नवमें ठांणें कह्यों छें आंम । जीव रा परिणांम छें जीव, त्यांनें विकल कहें छें अजीव ।।
४०. नवमें ठांणें ठांणा अंग माहि, आश्व करम ग्रहें छें ताहि । कर्म ग्रहें ते आश्व जीव, ग्रहीया आवें ते पुदगल अजीव ।।
जांणें ।
४१. ठांणा अंग दशमें ठांणें, दस बोल उंधा कुण उंधा जांणे तेहिज मिथ्यात, तेहिज आश्व जीव साख्यात । ।