________________
तो दीवदहिसु इक्विक सरिसवं खिवियनिट्ठिए पढमे । पढमं व तदंतं चिय, पुण भरिए तंमि तह खीणे ॥७४॥ खिप्पड़ सलागपल्लेगु सरिसवो इय सलागखवणेणं । पुन्नो बीओ अ तओ, पुव्वंपि व तंमि उद्धरिए ॥ ७५ ॥ खीणे सलाग तइए एवं पढमेहि बीअयं भरसु । तेहिं तइअं तेहिय, तुरिअं जा किर फुडा चउरो ॥ ७६ ॥ पढमतिपल्लुद्धरिआ दीवुदही पल्ल चउ- सरिसवा य । सव्वो वि एगरासी रुवूणो परम संखिज्जं ॥७७॥ रूव जुअं तु परित्ता संखं लहु अस्स रासि अब्भासे । जुत्तासंखिज्जं लहु, आवलिआ समय परिमाणं ॥ ७८ ॥ बितिचउपंचमगुणणे कमा सगासंख पढमचउसत्ता । णंता ते रूवजुआ, मज्झा रूवूण गुरु पच्छा ॥ ७९॥ इय सुत्तुत्तं अन्ने वग्गियमिक्कसि चउत्थयमसंखं । होइ असंखासंखं लहु रूवजुयं तु तं मज्झं ॥ ८० ॥ रूवूणमाइमं गुरु, तिवग्गिउं तत्थिमे दसक्खेवे । लोगागासपएसा, धम्माधम्मेगजिअदेसा ॥ ८१ ॥ ठिइबंधज्झवसाया, अणुभागा जोगच्छेअपलिभागा । दुह य समाण समया, पत्तेअ निगोअए खिवसु ॥ ८२ ॥ पुण तंमि तिवग्गिअए, परित्तणंत लहु तस्स रासीणं । अब्भासे लहु जुत्ताणंतं अभव्वजिअमाणं ॥ ८३ ॥ तव्वग्गे पुण जायs, णंताणंत लहु तं च तिक्खुत्तो । वग्गसु तहवि न तं होइ, णंत खेवे खिवसु छ इमे ॥ ८४॥ सिद्धा निगोअजीवा, वणस्सई काल पुग्गला चेव । सव्वमलोगनहं पुण, तिवग्गिउं केवलदुगंमि ॥ ८५ ॥ खित्ते णंताणंतं, हवेइ जिट्टं तु ववहरइ मज्झं । इय सुहमत्थविआरो, लिहिओ देविंदसूरीहिं ॥ ८६ ॥
४००
