________________
ત્રી પુનમની કથા.
- શુદ્ધ ચારિત્રનું પાલન કરતા શ્રી પુંડરિક વણધર પ્રભુની સાથે વિચરે છે. કેટલાક સમય પછી ભગવાન પરિવાર સાથે શ્રીસિદ્ધાચલ તીર્થને વિષે રાયણું વૃક્ષ તલે સમસય. ઈન્દ્રાદિક વંદન કરવા આવ્યા. તે વખતે પ્રભુએ તેમની તથા પુંડરિકાદિ મુનિરાજની આગળ શ્રી શત્રુંજય તીર્થને મહિમા કહ્યો. તેમ જ આ તીર્થ ઉપર પુંડરિક ગણધરને મોક્ષ મળશે એમ જણાવીને કહ્યું કે “હે ભવ્ય છે ! આ તીર્થ અનાદિ કાળનું શાશ્વતું છે. અહીં અનેક તીર્થકરોને અનંતા મુનીશ્વરે ઘાતી કર્મોને ક્ષય કરી સિદ્ધિ પામ્યા છે. તેમજ પામશે. અભવ્ય છે તે પ્રાયે આ તીર્થને નજરે પણ જોતાં નથી. વળી આ અવસર્પિણીમાં એ તીર્થ પંડરિકગિરિ નામથી વિશેષ પ્રસિદ્ધિ પામશે. આ પ્રમાણે તીર્થને મહિમા જ્હીને પ્રભુએ અન્યત્ર વિહાર કર્યો.
હવે એક વાર પુંડરિક ગણુંધર પાંચ કેડી સાધુના પરિવાર સાથે ગામે ગામ વિહાર કરતા સેરઠ દેશમાં આવ્યા. તે વખતે તેમને વાંદરાને રાજાદિક ઘણા લોકે આવ્યા. વાંદીને ઊચિત આસને સૌ બેઠા, તે વખતે ગણધર મહારાજાએ ધર્મદેશના આપી. તે વખતે કેઈક ચિંતાતુર સ્ત્રી પોતાની દુઃખી વિધવા પુત્રીને ત્યાં લઈને આવી. ગણધર મહારાજને નમસ્કાર કરીને “પિતાની પુત્રીએ એવું કહ્યું પાપ કર્મ કર્યું હશે કે જેથી તેણી લગ્ન મંડપમાં જ હાથ મેળાવા વખતે જ વિધવા થઈ?” એમ પૂછ્યું. તે વખતે ચાર જ્ઞાની શ્રીપુંડરિક ગણધરે કહ્યું કે “દરેક જીવને જેવું કર્મ બાંધ્યું તેવું ભેગવ્યા વિના છૂટકે નથી. અશુભ કર્મનું
