________________
( ! )
વૃદ્ધ સહસ્રાંશુનીવાણી સાંભળી માન રહ્યો, એ તાનિય હતા, સભામાં બેઠેલા બધાય એને મન મૃગલાં સમાન હતા, એમની મધ્યમાં પાતે સાવજ હતા. એ સમજતા હતા કે એની અરેાખરી કરનાર તેા માત્ર સહસ્ત્રાંશું એકજ વીર હતા.
એ વૃદ્ધને જોઇ સહસ્રાંજી હસ્યા. “ડાસા ! એ સેંકડી સુબઢાને મારનારૂં તારૂ ખળ ક્યાં ગયું ? ”
“ મહારાજ સહસ્રાંશુનાં વચન સાંભળી વૃદ્ધ માન રહ્યો. એના હાઠ ક’ઈક વઢવાને ફડી રહ્યા પણ મૈાન રહ્યો. ચારેકાર તીવ્ર નજર ફેરવી એક તીક્ષ્ણ નજર એ વીરનર ઉપર નાખી. એની નજર પડતાં સહસ્રાંશુ પણ ક્ષેાભ પામ્યા.
“ડાસા ! તારા ભયંકર ગુન્હાઓ ધ્યાનમાં લેતાં તું ક્ષમા કરવા યાગ્ય નથી. તેથીજ આવતીકાલે તને ત્રીજે પ્રહર ફ્રાંસી દેવામાં આવશે.’’
મહારાજ સહસ્રાંશુને હુકમ એણે શાંતિથી સાંભળ્યેા, એના હુકમની એને જરી પણ પરવા નહેાતી. એ શબ્દો સાંલળવા છતાં એના મનમાં કંઇ પણ અસર થઇજ નહિ. એનું પ્રસન્ન મુખ જોઇ રાજા સહસ્રાંશુને જરી આશ્ચર્ય લાગ્યુ સભામાં બેઠેલા સર્વે અજાયબ થયા. અત્યારે એની દયા ખાય એવુ ત્યાં કાઇયે નહાતું.
