________________
( ૩ )
વીશીએ સાથે મળેલા હાય પણ એ બધાને મારી હઠાવવાને એ એકાકી વીરજ નિ:શસ્ત્ર ખસ હતા.
કોઈને લાતથી તેા કાઇને ઉપાડી ઉપાડીને પૃથ્વી ઉપર ફેકી દેતા, કાઇને ગળચીમાંથી પકડી સામસામે અફળાવીને નીચે પટકી એમને નિ:સત્વ કરી દેતા. એક બે વાર એના હાથના સ્વાદ ચાખ્યા પછી ક઼ીને એના સામે જોવા જેટલી પણ એ લાકામાં શકિત રહેતી નહિ.
લડી શકાય એટલી પણ શકિત હતી ત્યાં લગી તે લડ્યા, એ વૃદ્ધના હાથના માર ખાઈને નિ:સન્ન થયા તે અડાદરીથી તે પાછા હઠવા લાગ્યાં. મુઠીઓ વાળીને છાતી બતાવવાને બદલે પુંઠ બતાવવા લાગ્યા.
મારામારીને અ ંતે એ વૃધ્ધે બધાને મારી હઠાવ્યા, ડામીચ લેાકેાનુ એ ટાળુ ભાગી ગયા પછી જયારે વૃદ્ધ એકાકી હ્યો, ત્યારે એ ભટ્ટજી સાંભર્યા, એ શિવસુ ંદરી કયાંય પણ દેખાણી નહિ. “શું એ દુષ્ટ લાકે એને ઉપાડી ગયા કે, પણ એને લઈ તા ગયા નથી. મને લાગે છે કે મારામારીથી ભય પામેલી તે ક્યાંક ભાગી ગઈ હશે અને કદાચ આટલામાંજ કયાંય ભરાઇ ગઇ હશે.”
એ વૃદ્ધ આમતેમ શિવસુંદરીને શેાધવા લાગ્યા. દૂરથી એક વૃક્ષની પેાલમાં ભરાઇ ગયેલી શિવસુંદરીની નજર આમતેમ કરતાં એ વૃદ્ધ ઉપર પડી, પેાલમાંથી બહાર નિકળી હું એ મહારાજ ! મહારાજ ! અહીં આવા ? ” શિવસુંદ રીએ બૂમ મારી
!
