________________
(૨૨) એવું તે પાજ ઉપરના એક શિલાલેખથી જણાય છે, તેમજ પ્રભાસપાટણના જૈન મંદિરની અંદર પબાસણને લેખ વિક્રમ સંવત ૧૬૯ નો છે, તેમાં લખ્યું છે કે-“દીવબંદરના ઉકેશજ્ઞાતિયના શેઠ સદ્ગણની ભાર્થી સંપુરાઈના દીકરા શીવરાજે પાર્શ્વનાથની મૂર્તિ ભરાવી.”
સમય પિતાનું કામ કર્યું જાય છે. જળ ત્યાં સ્થળ અને સ્થળ ત્યાં જળ એ નિયમને અનુસરીને આજે એ દીવ શહેરની જાહેજલાલી સૂકાઈ ગઈ છે, જ્યાં નવલખા સંઘ તરફથી નવલખી આગીઓ થતી, ધાર્મિક કૃત્યે પાછળ લાખો રૂપિયા ખર્ચાતા હતા, ત્યાં આજે ભગવાનને મસ્તકે ચડાવવા ચાંદીને મુગુટ પણ ન મળે!
નવલખો સંઘ હતું તે પણ પાછળથી ઉપદેશને અભાવે ઢંઢકમતના સાધુઓનું આવાગમન થતાં એમાં ભળી ગયે. આજે મૂર્તિપૂજકનું માત્ર એક જ ઘર રહેલું છે અને ભંડારમાં જે શિલિક હતી તેની પણ ગેરવ્યવસ્થા થઈ ગઈ, છેવટે દેરાસરને ખર્ચ કેમ ચલાવે તેની પણ મુશ્કેલી નડી જેથી ભગવાનનાં જે કાંઈ આભૂષણે ગેરવ્યવસ્થા થતાં બચ્ચાં તે મુંબઈ ગેડીજીના દેરાસર માફતે વેચાયાં અને તેમાંથી ખર્ચ ચલાવવાને વખત આવી લાગે. એથી વિશેષ શોચનીય બીના બીજી શી હોય ?
આ ત્રણે પ્રાસાદનું બાંધકામ ભુખરા પત્થરનું છે. પબાસણમાં પાણી ભરાઈ રહેતું હતું, જોયતળીયામાં ગાબડાં
