________________
(૨૨) તે છતાં હું વ્રત લેવાને ઉત્સુક થયે છું અને મારી પાટે રાજમુકુટ યુવરાજ અનંતરથને માથે મૂકું છું. આજથી હવે તમે મારી તરફ જેવી વફાદારી બતાવી છે તેવી તેના તરફ પણ રાખજે. મારી માફક તમે એના તરફ પણ વફાદાર રહેજે.”
- મંત્રીઓને બે શબ્દ કહ્યા પછી રાજા અનરણ્ય યુવરાજને ઉદેશીને કહ્યું. “વત્સ! સંસારમાં અને તેમાંય આપણા કુલ પરંપરામાં એવી મર્યાદા છે કે પુત્ર કવચધારી થાય, રાજ્યની પૂરા ઉપાડવાને સમર્થ થાય એટલે પિતાએ એને રાજ્યમાં આગળ કરી પિતે આત્મસાધન કરવું ને રાજ્યધરાને ભાર પુત્રને સમર્પણ કરે.”
મહારાજ અનરણ્યનાં વચન સાંભળી હાથ જોડી યુવરાજ અનંતરથે વિનંતિ કરી. “મને તે આપની સેવા એજ પ્રમાણ છે. વિનિત પુત્ર એજ કહેવાય કે જે પિતાની સેવા ન
તજે.”
વિનિત પુત્ર તે એજ કહેવાય કે જે પિતાનું વચન માન્ય કરે, હું હવે વ્રત લેવાની ઉત્કંઠાવાળો છું. મારે નિશ્ચય કેઈપણ રીતે હવે ફરી શકે તેમ નથી. સંસારનાં મોહબંધને હવે જરાપણ મને બાંધી શકે તેમ નથી. આજ સુધી મોહરૂપી નિંદ્રામાં હું સુતેલું હતું. મારા મિત્ર સહસ્ત્રાંશુએ એ નિંદ્રામાંથી મને જાગ્રત કર્યો છે. એક રીતિએ મારી ઉપર ઉપકાર કર્યો છે તે આ રાજ્યના ભારમાંથી મને મુક્ત કરે તે તારી ફરજ છે તું રાજય ગ્રહણ કર, હું વત ગ્રહણ કરું.”
