________________
પાણી પીવા લાગે એટલામાં પગ સરકી ગયે ને એ સરયુએ મને એકદમ પિતાના ઉત્સંગમાં ખેંચી લીધો. આપ ન આવ્યા હોત તે એ રાંડ તે મારો જીવ લેત?”
“હશે ચાલ હવે તારે એ ગુસ્સો જવાદે? તારા ગુસ્સાથી એ કાંઈ ડરી જવાની નથી ફરી એને વિશ્વાસ ન કરતા હવે?”
“હવે? એ શું બોલ્યા, હવે તે એ રાંડ જાતને વિશ્વાસ જ નહિ કરું. હરિ! હરિ! શિવ! શિવા” . “શિવ તે તું પતેજ છે, ચાલ હવે?”
તે પછી વાત કરતા બને છાવણીમાં ગયા. પછી શજાનું ચિત્ત ચંચળ થવાથી તે વનવિહાર પૂરે કરી નગરમાં ચાલ્યા ગયે.
પ્રકરણ ૨ -
રાજકુમારી. બાળા ગંભિર વદને પિતાના દિવાનખાનામાં અત્યારે આમતેમ આંટા મારી રહી હતી. એ બાળા છતાં એની ચતરાઈ એના હૈયાની ગુંચ દૂર કરી શકે તેમ ન હતું. એક પછી એક વિચાર હૈયામાં આવતા અને અસ્ત થઈ જતા અનેક સેજકુમારેના અને રાજાઓના ક્રેટાઓ એના દિવાનખાનામાં
