________________
(૭). ' “ આપની રજા લઈ મારે ઝટ સ્વામીને સંદેશ પહેચાડ જોઈએ.”
તે તે માટે ઉચીત વ્યવસ્થા કરવામાં આવશે. ”
બે દિવસ અજયરાજાને મહેમાન થઈ દૂત રાજા તરફથી મળેલી ભેટ, સગાત સ્વિકાર કરી ચાલ્યા ગયે. - દૂતના આવી ગયા પછી ચપળ ચિત્તવાળા રાજાને કંઈ પણ ચેન પડતું નહિ, માહિષ્યમતી તરફ જવાનો એની આતુ૨તા વધવા લાગી. આ વન વિહાર પણ એને ખુશ કરનાર ના નિવડયે અનેક વિચારો એના મગજમાં આવવા લાગ્યા. “અહા ! એ સહસ્ત્રાગું શામાટે પિતાની બેન મને ન આપે? પણ એવો પ્રશ્ન અસ્થાને છે. રાજબાળાએ હમેશાં સ્વતંત્ર વિચારવાળી હોય છે. તેઓ પોતાને પસંદ પડે અનુકુળ આવે એવાજ પતીને પસંદ કરનારી હોય છે. એની મરજી જેની ઉપર ઉતરે એની સાથે એ પિતાનું ભાગ્ય જોડે છે, તેથી જ સહસ્ત્રાશું એ સ્વયંવર મંડપમાં એનું ભાગ્ય એને પિતાને હાથે જ ઘડવાની તક આપી હશે અતુ? ગમે તે હે? એક વખત મહિમતી જવું તે ખરૂં.”
છાવણીની પાસે સરયુના તટ ઉપર ફરતાં રાજા અનેક પ્રકારના એવા અભિનવ વિચારેમાં લીન હતું. એટલામાં એક અવાજ તરફ મહારાજનું લક્ષ્ય ખેંચાયું. “એ મહારાજ? દેડજે? દેડ? મરી જાઉં છું, મરી જાઉં છું.” ''" “અરે? આ કેણું મદદ માટે મને બૂમ પાડે છે આ તે
