________________
રાજકુમારીને મેળવવાની એમની આશા ઝાંઝવાના જળની માફક નિષ્ફળ નિવડી. એક બીજાના મેં સામે જેવા લાગ્યા, દાસી પણ મનમાં વિચાર કરવા લાગી. અનેક રાજાઓ અને રાજકુમાર સભામાં પધારેલા હતા છતાં રાજબાળાએ કેઈને પસંદ કર્યો નહિ, ત્યારે એની શું મરજી હશે ?”
બીજી બાજુ પૃથુકુમારી કાંઈ બીજું જ નિહાળતી હતી. પેલે વૃદ્ધ સ્વયંવરમંડપમાં આવેલ છે કે નહિ? તે માટે ચારે કેર એની આંખ ફરતી હતી, એટલામાં એક બાજુએ પછવાડે પેલા વૃદ્ધ ઉપર કુંવરીની નજર પડી. કુંવરી એની તરફ એકી નજરે જોઈ રહી એ તે એજ છે કે બીજે? એને લાગ્યું કે રાત્રીને વિષે પિતાને બચાવનાર એજ વીરપુરૂષ હતું, છતાં એ વૃદ્ધ અને જર્જરિત થઈ ગયેલ ડેસો હતે. જાણે માંડ માંડ શ્વાસ લેતે હેય, બોલતો હોય, વારેવારે ખું છું કરતે હોય તે દેખાવ કરતે તે ઉભે હતે. કુંવરીની નજર પડતાં એ ધીમે ધીમે જગ્યા કરતે આગળ આવ્યું. આ વૃદ્ધને એકી નજરે રાજબાળા નિહાળતી જોઇ પેલી વૃદ્ધા બેલી. “બાળા! જે આ વૃદ્ધ નર ! મૂછ અને દાઢીમાં જેને એક પણ શ્યામ બાલ નથી, અવસ્થાએ કરીને પણ જે મૃત્યુને કાંઠે સુવાની તૈયારી કરી રહ્યો છે અને ચાલવાની કે કમાવાની પણ જેનામાં શક્તિ નથી; વૃદ્ધાવસ્થાને લીધે જેના શરીર ઉપર કરચલીઓ પડી ગઈ છે તેમજ જેને ખું છું ના અવાજે થયા કરે છે એવા આ પુરૂષ ઉપર તને ઉમળકે આવતા હોય તે એને વરમાળા આપી તારે મનગમતું તું લે.”
