________________
. પં. શ્રી કીર્તિવિજયજીગણિી ૩૭૧ હાટ હવેલી માણેક મોતી, ક્ષણમાં વિનાશી જાણ, લાડી વાડીને ગાડીની મેજે, મૂકી જવું છે સ્મશાન. મ. દાન શિયળ તપ ભાવના ભાવે, ગા જિન ગુણગાન, અમી સમી જિનવાણું જાણું, કરે ઘુંટણૂંટ પાન. મ. ફક્કડ થઈને અક્કડ ફરતે, કરતો ન કડી દાન, ચેરી જારી ને પરનિંદામાં, રહ્યો સદા મસ્તાન. મ. આશા મેટી મેટી બાંધે, ચાહે દેવવિમાન, કર્મ રાજા જે કોપે ચઢશે, કરી દેશે હેરાન. મ વીતરાગનું શાસન પામ્ય, જ્ઞાનમાં બન ગુલતાન, આતમ ધ્યાનમાં મસ્ત બનેથી, શિવપુરીમાં પ્રયાણ. મ. અનંત ચતુષ્ટયીકે ખજાને, હેને તું લેને પીછાણ, અધ્યાત્મ નયનોને ખોલી, પ્રગટે આત્મનિધાન. મ. મૈત્રી પ્રમેદ માધ્યસ્થ કરુણા, દીલમાં દેજે ઠાણ, વિકસે આતમ લબ્ધિલકમણ, પ્રસરે કીતિ જહાન. મ.
(૭) સુંદર ભાવના-(સજઝાય)
(ચાલ-જેને ગુર્જર કાજે) કરી સમતાનાં પાન, વર્યા મુક્તિ પાન મહાસંત, કયારે થઈશું અમે એવા સંત
રાંધી સંગમ ચરણમાં ખીર
તોયે અડગ રહ્યા મહાવીર જેની સમતાનાં ગાન, કરે જગ ઠામઠામ-મહા. ૧
ઠેકયા ગવાળે કાનમાં ખીલા
પણ રેષ ન કરતાં રંગીલા ધીર વીર ગંભીર, સુકે ચરણેમાં શિર-મહા. ૨
615
