________________
૨૦૧
શ્રીમદ્ બુદ્ધિસાગરસૂરિ ઋષભાદિ તીર્થકરા, ગૃહવાસે વસિયા; તેનાથી શું તમે જ્ઞાની કે, આવી દ્દરે ખસિયા. ૪ શુકન જોતાં ન આવડ્યા, કહેવાતા ત્રિજ્ઞાની; બનવાનું એમ જે હતું, વાત પહેલાં ન જાણી. ૫ જાદવ કુલની રીતડી, બેલ બેલી ન પાલે; આરંભી પડતું મૂકે, તે શું અજુવાલે. ૬ કાલા કામણગારડા, ભીરૂ થઈશું ? વલિયા; હુકમથી પશુઓ દયા, આણ માનત બલિયા. ૭ વિરાગી જે મન હતું, કેમ તોરણ આવ્યા; આઠ ભવની પ્રીતડી, લેશ મનમાં ન લાવ્યા. ૮ મારી દયા કરી નહિ જરા, કેમ અન્યની કરશે; નિર્દય થઈને વાહમા, કેમ ઠામે ઠરશે. ૯ વિરહવ્યથાની અગ્નિમાં, બલતી મને મૂકી; કાલાથી કરી પ્રીતડી, અરે પિતે હું ચૂકી. ૧૦ જગમાં કોઈ ન કેઈનું, એમ રાજુલ ધારે; રાગિણી થઈ વિરાગિણી, મન એમ વિચારે. ૧૧ સંકેત કરવા પ્યારીને, પ્રાણપતિ? અહિ આવ્યા; હરિણ દયાથી બહુ દયા, પ્રભુ મુજ પર લાવ્યા. ૧૨ ભવનાં લગ્ન નિવારવા, જાન મુક્તિથી આણ; આખે આંખ મિલાવીને, મને મુક્તિમાં તાણી. ૧૩ હું ભેલી સમજી નહિ, સાચી જગમાં અબલા; નાથે નેહ નિભાવિયે, ધન્ય સ્વામી સબલા. ૧૪ ભોગાવલીના જોરથી, ગૃહવાસમાં ફસિયા; ઋષભાદિક તીર્થંકરા, લલના સંગ રસિયા. ૧૫
