________________
»
૧૦૨ જૈન ગૂર્જર સાહિત્ય-રત્નો અને તેમની કાવ્ય-પ્રસાદીભાગ ૨ તરણ દેખ ગયે ગિરનારે, ચારિત્ર લેઈ વિચરે દૂષણ ભરિયા દુરજન લેકા, દયિતા દેષ ભરે. માત શિવા સુત સાંભળ સજ્જન, સાચા ઈમ ઠરે. તેરણ આઈ મુજ સમજાઈ, સંયમ સાન કરે. રાજુલ રાગ વિરાગે રહેતી, ગ્યાન વધાઈ વરે પ્રીતમ પાસે સંયમ વાસે, પાતિક દૂર હરે. સહસાવનકી કુંજ ગલનમેં, જ્ઞાનસેં ધ્યાન ધરે, કેવલ પામી શિવગતિ ગામી, આ સંસાર તરે નેમિજિણેસર સુખસયાએ, પિલ્યા શિવનગરે, શ્રી શુભવીર અખંડ સનેહી, કરતિ જગ પરે.
?
જ
છે
શ્રી પાર્શ્વનાથ સ્તવન
(જગપતિ નાયક નેમિ જિર્ણદ-એ દેશી) હિતકર પાસ જિનેસરે દેવ. સેવકરણ મન ઉલ્લ; હિતકર ગુણ નિધિ જગત દયાલ, દીઠ તિહાંથી દિલ વ. ૧ હિ. અવિહડ લાગે નેહ, દેહ રંગાણું રાગશું હિ. પલક ન છેડયે જાય, સજ્જનતા ગુણ રાગશું. હિ. નિરગુણ દુરજન સાથ, રાગરંગ રસ આચર્યા હિ. ક્ષણ સંગ વિયેગ, એક પક્ષી બહુ ભવકર્યા. હિ. હવે તું મલિયે નાથ, સાથ ન છોડું તુમ તો; હિ. વીતરાગ અરિહંત, એક પખે પણ ગુણ ઘણો. હિટ ગંગા યમુના નીર, સ્નાને તરશ મલ પરિહરે, હિ૦ દર્શન ફરસન તુઝ, ભવ મૃગ તૃષ્ણ સંહરે.
