________________
જાવંત કેવિ સાહુ, ભરહેરવય, મહાવિદેહેઅ, સવ્વસિં તેસિં પણઓ, તિવિહેણ તિદંડવિરયાણં
નમોર્વતસિધ્ધાચાર્યોપાધ્યાયસર્વસાધુષ્યઃ
ઉવસગ્ગહરં પાસ, પાસે વંદામિ કમ્મઘણમુક્કે, વિસહરવિસનિન્નારું, મંગલ કલ્લાણ આવાસં. ૧, વિસહર કુલિંગમાં, કંઠે ધારેઇ જો સયા મણુઓ, તસ્સ ગહ રોગ મારી. દુઠ્ઠ જરા જંતિ ઉવસામં. ૨ ચિઠ્ઠઉ દુરે મંતો, તુજ્જ પણામો વિ બહુફલો હોઇ. નરતિરિએસુવિજીવા, પાવંતિ ન દુખદોગä ૩ તુહ સમ્મત્તે લહે ચિંતામણિકપ્પપાયવભંહિએ, પાર્વતિ અવિર્ગ્યુ ં, જીવા અયરામાં ઠાણું. ૪ ઇહ સંઘુઓ મહાયસ ભત્તિધ્મરનિબ્બરેણ હિયએણ, તા દેવ દિજ્જ બોહિં ભવે ભવે પાસજિણચંદ.
પછી લલાટ સુધી હાથ જોડીઃ
જય વીયરાય જગદ્ગુરૂ, હોઉ મમં તુહ પભાવઓ ભયવં, ભવનિબેઓ મગાણુસારિયા ઇઠ્ઠફલસિદ્ધિ, લોગ વિરૂદ્ધચ્ચાઓ, ગુરુજણપૂઆ પરથ્થકરણંચ, સુહગુરૂજોગો, તળયા-સેવણા આભવમખંડા
(હાથ નીચા કરી નાશીકા સુધી રાખવા)
વારિજ્જઇ જઇવિ નિયાણ-બંધણું વીયરાય તુહ સમએ, તહ વિ મમ હુજ્જ સેવા, ભવે ભવે તુમ્હ ચલણાણું, દુખક્ષઓ કમ્મક્ખઓ, સમાહિમરણં ચ બોહિલાભો અ, સંપજ્જઉ મહ એઅં, તુહ નાહ, પણામકરણેણં. સર્વમંગલમાંગલ્યું, સર્વકલ્યાણકારણે, પ્રધાનં સર્વધર્માણાં જૈન જયતિ શાસનમ્. પછી સ્નાત્રીયાઓએ હાથ ધુપી મુખકોશ બાંધી કળશ લઇ ઉભા રહીને કળશ કહે, તે કળશઃ
|| અથ કળશ || દોહા ||
સયલ જિણેસર પાય નમી. કલ્યાણકવિધિ તાસ ।। વર્ણવતાં સુણતાં થકાં, સંઘની પૂગે આશ ।।૧ ।।
ઊન (૬૦માં
