________________
प्यपसायमा आई पोरे. मां, मनिडायनी मने तेमां पडतां सिनेप्रस पोरे पोनी हिंसा थती होया, तेयो व्यवसाय
नोऽरी चोरेनो, मेटले उ संगार मनो, त्याग श्यो. (उ) | तर पोरेमा स्ई घास पाणयुं, डर सणगावपां,
गलनां जीडो सणगाप, डोतुथी फ्या-त्यां खनि सगशापयो, भरका निमित्त धर्मीनिमित्त पुष्यबुद्धिधी हे सुशोलन भाटे,—। दीपां पोरे प्रगटापांमने मास होणी विशेरे सोऽन्तहेपारनीउभीमा हीरो-होशे मेडापपुं, तेमां योगहान सापयुं, हर्शनखां पियरे कमालधुरामनिहायापनस्पतिशायनी विराधिनामां. लागीहार जनापीने मात्भाने धर्मप्नंधशपे छे. भाटे, मालधाभां,
नसतधास्थापर योनी हिंसा होपाधी, ते त्याश्य छे. या टीयो सणगाय', डोस सणगाप' यां शटोनो प्रयोग न
श्यो. “डीयो 'प्रगटाप', सयानुर' साईरनी न्यए डरो' रियां शब्दोनो प्रयोग गरी शहाय. ऽऽपां राष्टो हेपां नहीं. मभू
प्यतिने शेन भारो' मेधू हेपा उरतां शेन लगायो' डहेयुं. (3) अनि कलह होपाथी, यां सजि होय, त्यांमन्य स्थापरडाय सिने नसाय पोनी पिराधिना पा संलपित छे. लेष्ट्री साधनोनो उपयोग सोछामासोछो रोग परंपरागत खोछी पिराधिनांवाणां साधनो सधपा पहतिथी न , जधी प्रवृत्ति श्वानो माग्रह राणो. आधुनि
जपनरोलीभां, पीणीनां साधनोनो जवपशरा छे, नाथी मनिडायनां गणपोनी समलपिराधिनांमन्यतीनपारहेछेउमान्छे मान्छेभनयां-नयां का काम का छोट्रोनी साधनो मनरमा माछे, तेभन्तेम तेडायनां लयोनी
विशपिना पपती जय छे. ( महानमा ज्यशे. डाठयां मारें साइन्सारखां माटे,
पंज्युम सीनर (वेष्ट्री सापरहीनो उपयोग लिमदुल नडरो. तेभा प्रस नुयोनी पर जूज हिंसा छे. घशीपार मेमा पाहा, गरोगी नयां गयो पए थाने मरी लय छे. घj दूर साधन छे. जिलदुला न पापरपुं..
अय अवनो पिलाग सभात्प (THE END):