________________
૧૮૨
હસે જ્ઞાની ઝાકઝમાલરે ૨છ આરે જે હસે છે તે પ્રાણુના બહુ પાપ રે શાતા નહિરે એક ઘડી, રવિને ઝારે તાવરે છે ૩ ઓછું આપ્યું માણસ તણું મેટા દેવના આયરે છે સુખ ભગવતે વર્ગના છે સાગર પપમ જાય છે ૪ સરાગીને એમ કહે છે હા તમે તારે ભગવંતરે છે આપથી આપે તરે છે ઈમ સુણજે સહુ સંતરે ૫ ૬ ૫
છે ઢાલ છે ૬ છે એહ સુત્રમાં જીવતે વાતે સાંભળી છે મકર હવે જીવ વિખવાદ છે જે તે પુન્ય પુરવ કીધા નહીરે છે તે કહાંથી પહોંચે આસ છે જનજી કીમ મળે છે ૧ છે કહે ભેલા સુવ્યલેલે. તુંસરાગી પ્રભુ વૈરાગીમાં વડેરે છે કીમ આવે પ્રભુ આંહી છે જ છે ૨ ચેલ મજીઠ સરખે જનજી સાહીબેરે, તુતે ગલીને રંગ છે કટ કાચ તેણે મુલ તુજમાં નહીરે છે પ્રભુ નગીને રંગ છે જીવે છે ૩ છે શ્રીભમર સરીખે ભેમી શ્રી ભગવંતરે છે તું તે માખી તેલ | સરીખા સરીખે વણ કીમ બાજે ગોઠડીરે છે તું હદય વિચારી બેલ જીદ ૪ કે કરમ સાથે લપટાણે તું જીહાં લગેરે છે તીહાં લગે તુજનેકાસ છે સમતાને ગુણ જ્યારે તુજમાં આવશે? તિહારે જઈશ પ્રભુની પાસ જી.
છે ઢાળ | ૭ | શ્રી મંધર સ્વામી તણી ગુણમાલા જે નર ભાવે
