________________
પ૨૩
ઢાલ ૯ મી. ( ધબીડા તું જે મનનું ધોતીયું રે) એ દેશી.
તિણ અવસર એક આવી જંબુકીરે, સાથે લેઈ પિતાનાં બાળરે છે ભક્ષ કરવાને દશ દિશે ફરેરે, અવળી સવળી. દેતી ફળરે છે તિણ છે ૧ છે એ આંકણી છે ચરણ રૂધીરની આવી વાસનારે, બાળ સહિત આવી વન માંહરે છે. પૂરવ વૈર સંભારી શેલતીરે, ખાવા લાગી પગ શું સાહિરે છે તિણ છે ૨ | ચટચટ ચૂંટે દાંતે ચામડીરે; ગટગટ ખાયે લેહી માંસરે છે વટવટ ચમતણું બટકાં ભરેરે, ત્રટ. ત્રટ ત્રોડે ના નસરે રે તિણ છે ૩ પ્રથમ પ્રહરે તે જંબુક જંબુકીરે, એક ચરણનું ભક્ષણ કીધરે, તે પણ તે વેદનાએ કંયે નહીરે, બીજે પ્રહરે બીજો પગ લીધરે છે તિણ છે કે જે ખાયે પિંડ સાથળ ત્રીને, પણ તે. ન કરે તિલ ભર રીવરે છે કાયા માટી ભાંડ અશાશ્વતીરે,. તૃપ્ત થાઓ એહથી છવરે છે તિણ છે ૫ ત્રીજે પ્રહરે પિટ વિદારીયુંરે, જાણે કર્મ વિદ્યાર્થીએણરે, એથે પ્રહરે, પ્રાણ તજી કરીરે; નલિની ગુલ્મ લહ્યા સુખ તેણરે તિણ.. | ૬ | સુરજંદીને તાસ શરીરને રે, મહિમા કરે અનેક પ્રકારરે, કહે જીન હર્ષ તેણે અવસર મળીરે, વંદણ આવી. સઘળી નારરે છે તિણ એ છે કે
-
-
