________________
૨૩૦
રાજાશું, ચૈત્રવદ આઠમસાર | ૪ પ્રભુ વિચરે મહીયલ, વરસ દિવસ વિણ આહાર છે ગજરથને ઘેડા, જન દિએ રાજકુમારી છે પ્રભુતો નવિ લેવે, જુવે શુદ્ધ આહાર છે. પડિલાભ્યા પ્રભુજી, શ્રી શ્રેયાંસ કુમાર છે ૫ ફાગણ અંધારી, અગિઆરસ શુભ ધ્યાન કે પ્રભુ અઠ્ઠમ ભક્ત, પામ્યા કેવલનાણ છે ગઢ ત્રણે રચે સુર, સેવા કરે કરજેડ. ચક રત્ન ઉપન્યો, ભરતને મન કેડ પે ૬ મારૂદેવા. મેહે, દુઃખ આણે મનજર છે મારે ઋષભ સહે છે, વનવાસી દુઃખ ઘેર છે તવ ભરત પયંપે ત્રિભુવન કે રાજા. તુમ પુત્ર ભેગવે, જુઓ માતા આજ ! છ છે ગજરથ. બેસાડી, સમવસરણની પાસ છે ભરતેસર આવે, પ્રભુવંદન. ઉલ્લાસ છે સુણ દેવની દુંદુભી ઉલસિત આણંદપુર , આવ્યાં હરખના આંસુ, તિમિર પડલ ગયાં દૂર છે ૮ છે. પ્રભુની ત્રાદ્ધિ દેખી, એમ ચિંતે મનમાહે છે ધિક ધિક કુડી માયા, કેના સુત કેના તાત છે એમ ભાવના ભાવતાં, પામ્યા કેવલજ્ઞાન છે તતક્ષણ મારૂદેવા, તિહાં લક્ષ્ય નિર્વાણ | ૯ | ધન્ય ધન્ય એ પ્રભુજી, ધન્ય એહ પરિવાર છે લાખ પુર્વ ચેરાશી, પાલી આયું ઉદાર / મહાવદી તેરસ. દીને, પામ્યા સિદ્ધિનું રાજ છે અષ્ટાપદ શિખરે, જય જય. શ્રી જિનરાજ છે ૧૦ |
કલશ છે ચોવીશ જિનવર તણે અંતર, ભર્યો અતિ ઉલ્લાસ એ, સંવત સતર તહેતેરે, એમ રહી ચોમાસુએ
