________________
: : રજની વાસર વસતી ઉજજડ,
ગયણ પાયાલે જાય; સાપ ખાયને મુખડું છું,
એ ઉખાણે ન્યાય. હે કુંથુ (૨) મુક્તિતણ અભિલાષી તપિયા,
જ્ઞાન ને ધ્યાન અભ્યાસ; વયરીડું કાંઈ એહવું ચિંતે,
નાખે અવળે પાસે. હે કુંથુ (૩) આગમ આગમધરને હાથે,
ના કિણ વિધ આકું; કિંતા કરે જે હઠ કરી હટકું,
તે વ્યાલ તણું પરે વાંકું. હો કુંથુ (૪) જે ઠગ કહું તે ઠગતે ન દેખું,
સાહુકાર પણ નહિ સર્વમાંહે ને સહુથી અલગું,
એ અચરજ મનમાંહી. હો કુંથુ (૫)
