________________
[१४७] लाल रे । दिन दिन प्रत्ये दश बुझवे, नंदिषण वाणी रसाल लोल रे ॥ २० ॥ ४ ॥ वार वरस सुख भोगवी, लीधो संजम भार लाल रे । विनय विजय उवज्झायनो, रुप विजय जयकार लाल रे ।। र० ॥ ५ ॥
२१ श्री अनाथीमुनि की सज्झाय
(प्रभु पास मुखडु जोवा-ए देशी) भंभसारे वनमां भमता, ऋषि दीठो रयवाड़ी रमतां । रुप देखीने मन रीझयो, भारे करमी पण भीज्यो ॥१॥ पाणि जोडीने इम पूछे, संबंध तमारे शु छ । नर नाथ हुं छु अनाथ, नथी कोइ माहरे नाथ ॥ २ ॥ हरखे जोडीने कहे हाथे, हुं थाउं तुमारो नाथ । नर नाय तु छे अनाथ, शुं मुझने करे छे सनाथ ॥ ३ ॥ मगधाधिप हुँ छु मोटो, शु बोले छे नृप खोटो । नाथ पणुतुनवि जाणे, फोगट शु आप वखाणे ॥ ४ ॥ वत्स देश कोशंबीनो वासी, राजपुत्र हुं छुविलासी । एक दिन महा रोगे घेर्यो, केणे ते पाछो न फेयों ॥ ५ ॥ मात पिता मुझ बहु महिला, वहेरावे आंशु नां वहेला । बडा बडा वैद्य तेड़ावे, पण वेदन कोई न हठावे ॥ ६ ॥ तेहवु देखी तव शूल, धार्यो में धर्म अमूल । रोग जाये जो आजनी रात, तो संयम लेउं प्रभात ॥ ७ ॥ इम चिंतवतां वेदन नाठी, बाकरी में