________________
૨૮૫
૪ના શ્રી તેમ રાજીલની સજ્ઝાય ।।
સરસતી સામિને વિનવુ', ગેાયમ લાગુ'રે પાય; રાજુલ નારીરે વિનવે, બે કર જોડીરે આય. ॥ ૧ ॥૩ તે મન મેાધુરે નેમજી, ખાલે રાજુલ કથા કાં રથ વાળીયા, આળ્યે તારણ ખાર. ॥ એ કર જોડી વિનવું, પ્રીતમ લાગું રે નારી નવ ભવ કેરડી, કાં મુજ મેલીને જાય, ૫ તે′૦॥ ૩॥ .
નાર;
તેં ॥ ૨॥
O
પાય;
ગજ રથ ઘેાડારે છે ઘણા, પાયક સંખ્યાન પાર;
અપાર ! તેં॰ ॥ ૪ ॥ -
જોતાં જાન તુમારડી, હીયડે હર્ષ કુંડળ સાવન કેરડાં, હૈયડે નવસરે હાર; ચઢીને ગયવર ઉપરે, સેાહે સખ શણગાર. ॥ તૈં ॥ ૫ ॥ મડપ માટારે માંડીયા, નાચે નવલાં રે પાત્ર; થાનક થાનક થાકડે, જોવા સરખી છે જાન. ! તેં॰ ॥ ૬ ॥ . માને ખળભદ્ર કાનજી, માને માહાટારે ભૂપ; સુર નર સેવે રે સામટાં, તાહરૂ અકળ સ્વરૂપ. ॥ તે છ તવ સુરંગુ રે સાસરૂં, પીયર પનેાતી માય; કમે લખ્યુ' જે તિમ કરૂ', પીયુનુ ચેાવન જાય. ॥ તે॰ ૫ ૮ ॥ યાદવ કેાડી રે પરિવર્યા, સાથે દશે દશા; નેમજી ગયવર ચઢીયા, આવ્યા તારણુ માર ! તેં॰ ! ૯ ૫. સ્વામી પૂછે રે સારથી, એ શા ભરીયારે વાડ; તુમ પ્રભાતે રે પરગડા, હાથે પશુડાના ઘાત.
! તેં । ૧૦ ।।..
