________________
છ
પુરદેવ વિચેથી લેતા, ભુ'ય સિંહાસન કરી દેતા, રાણી હસતી હસતી જીવે ઠંડુ, રાજાએ કૌતક દીઠું ગાય. ૧૨૫ લાક સઘલા વિસ્મય પામે, વાસુપૂજ્ય શિષ્ય વન ઠામે, આવ્યા રૂપ સાવન કુંભ નામ, શુભ વીર કરે પ્રણામ ાપ.ા ૧૩ા ॥ ઢાલ ॥ ૨૫. ચાપાઇની દેશી ડા ચઉનાણી નૃપ પ્રણમી પા નિજ રાણીનું પ્રશ્ન કરાય, આ ભવ દુઃખ નિવ જાણ્યા બેહ, એ ઉપર મુજ અધિકા નેહ. 2 મુનિ કહે ણુ નગરે ધનવતા, ધનમિત્ર નામે શેઠજ હતા, દુધ તસ ઍટી થઈ, કુબ્જા કુરૂપ દુÖગા થયા ૨ ચાવન વય ધન દેતા સહી, દુર્લીંગ પણે કાઇ પરણે નહીં, નૃપ હણુતાં કૌતવ શિèણ, રાખી પરણાવી સા તેણુ, ૩ નાઠા તે દુગ ધા લહી, દાન દૈય ́તા સા ઘરે રહી, જ્ઞાનીને પરભવ પૂછતી, મુની કહે રૈવત ગિરિ તટ હતી, ૪ પૃથ્વી પાલ સિદ્ધિમતી નારી રૃપ વનમાં ક્રિડતી, રાય કુહે દેખી ગુણવંતા, તપસી મુની ગાચરીએ જાતા. ૫ દાન દીયાં ઘર પાછા વલી, તેમ ક્રીડા રસે રીસે મલી, મૂખ પણે કરી અલતે હૈચે કડવા તુંબડ મુનીને દીએ, ૬ પારણુ કરતા પ્રાણજ ગયા સુરલેકે મુનિદેવજ થયા, અશુભ ક ખાંધે સે નારી, જાણી નૃપ કાઢે પુર ખારૂં. ૭
કુષ્ટ રાગ દિન સાતે મરી, ગઈ છઠે નરકે દુઃખ ભરી, તિરીય ભવ અનતા લહી, મરીને સાતમી નરકમાં ગઇ. ૮ નાગણુ કરભી ને કુતરી, ઊંદર ઘીરેાલી જયા શુકરી, કાકી ચંડાલણુભવ લહી, નવકાર મંત્ર તિીં સદ્રહી. ૯ મરીને શેઠની પુત્રી ભ, શેષ કમ દુર્ગંધા થઈ, સાંભલી જાતિ સ્મરણ લહ, શ્રી શુભ વીર વચન સĀહી, ૧૦
