________________
૧૭૮
ચિરકલાં મારાં દિન રાત તે મુજ૦ | ૧૧ માચ્છીને ભવે માંછલાં, ઝાલ્યાં જલવાસ. ધીવર ભીલ કેલી ભોં, મૃગ પાડયા પાસ તે મુજ ૧૨. કાછ મુલ્લાને ભ, પઢી મંત્ર કઠોર , જીવ અનેક જન્મે કિયા, કીધાં પાપ અઘોર તે મુજા ૫ ૧૩ કેટવાલને ભવે મેં કિયા, આકરા કર દંડ બંદીવાન મરાવિયા, કેરડા છડી દંડ છે તે મુજ ! ૧૪ પરમાધામીને ભ, દીધાં નારકી દુઃખ છેદન ભેદન વેદના, તાડના અતિ તિઓ છે તે મુજ૦ ૧૫ કુંભારને ભવં જે કિયા, નીમાહ પચાવ્યા. તેલી ભવૅ તિલ પીલિયા, પાપે પેટ ભરાવ્યાં
તે મુજ૦ | ૧૬ ! હાલીને ભર્વે હલ ખેડિયાં, ફાડયાં પૃથિવી પેટ ! સૂડ નિદાન કયાં ઘણું દીધાં બલદ ચપેટ ! તે મુજ૦ | ૧૭ માલી ને ભ રેપિયાં, નાના વિધ વૃક્ષ મૂલ પત્ર ફલ ફુલનાં, લાગાં પાપ તે લક્ષ તે મુજ૦ ૧૮ અધેવાઈયાને ભલેં, ભરયા અધિકા ભાર ! પિઠીઉંટ કીડા પડયા, દયા ન રહી લગાર તે મુજવ ૧૯ છીપાને ભવું છેતરી, કીધા રંગણ પાસ અગનિ આરંભ કિયા ઘણું, ધાતુવૃંદ અભ્યાસ છે તે મુજ૨ા ૨૦ : શૂરપણે રણ જઝતાં, મારયાં માણસ વૃંદ ! મદિરા માંસ માખણ ભખ્યાં, ખાધાં મૂલ ને કંદ છે તે મુજ૦ | ૨૧ ખાણ ખણવી ધાતુની, પાણી ઉલેચ્યાં આરંભ કીધા અતિ ઘણું, પોતે પાપજ સંચ્યા તે મુજ૦ | ૨૨ અંગાર કર્મ કિયાં વલી, ધરમેં દવ દીધા . સમ ખાધા વીતરાગના, કુડા કેસજ પીધા છે તે મુજ૦ | ૨૩ ૫ બિલ્લિ ભોં ઉંદર લીયા, ગિરેલી હત્યારી ! મૂઢ ગમાર તણે ભલેં, મેં જુલીખ મારી છે તે મુજ ૨૪ ભાડભુંજા તણે ભ, એકેદ્રિય જીવ વાર ચણું ગાડું શેકિયા, પાડતા રીવા તે મુજ૦ | ૨૫ ખાંડણ
