________________
૧૧૬
ખીર વૃક્ષ આડા થયા, જીમ કટક તિખા; દાન દૈયતાં વારસી, અન્ય પાવન પાત્રી, ત્રીજા સુપન વિચાર કહ્યો, જિનધમ વિધાત્રી ૫ ૩૪ । સિંહ કલેવર સારપ્પા, જિનશાસન સખલે, અતિ દુર્દીત અગાહનિય, જિનવાચક જમલે; પરશાસન સાવજ અજ, તે દેખી ક પે, ચથા સુપન વિચાર ઇમ, જિનમુખથી જપે । ૩૫ । ગચ્છ ગંગાજલ સારિખે, મૂકી મતિ હિા, મુનિ મન રાચે છિલ્લરે, જીમ વાયસ દીા; વાંચક આચારજ અનેક, તિક્ષ્ણ બુલવિયા, તે ધર્માતર આદરે, જડતિ અહુ વિયાં ૫૩૬૫ પાંચમ સુપન વિચાર એઠુ સુણીએ રાજાને; છડે સાવન કુંભ દીઠ, મેલેા સુણિ કાને; કે કે મુનિ દરસણુ ચારિત્ર, જ્ઞાન પૂરણુ દેડા. પાલે પચાચાર ચારૂ, છડિ નિજ ગેહા ! ૩૭ ૫ કે કપટી ચારિત્ર વેષ, લેઇ વિપ્રતારે, મેલેા સેવન કુંભ જીમ, પિડ પાપે ભારે; છઠ્ઠા સુપન વિચાર એઠુ, સાતમે ઇંદ્દિવર, ઉકરડે ઉત્તપતિ થઇ, તે શુ કા જિવર. ૫ ૩૮ । પુણ્યવત પ્રાણિ હસ્યું, પ્રાયે મધ્યમ જાતિ, દાતા ભાકતા ઋદ્ધિવંત નિરમલ અવદાંત; સાધુ અસાધુ તિ વદે, તત્ર સરીખા કિ, તે બહુ ભદ્રક ભવિષણું, ચા ઉલ ભે। દીજે ૫ ૩૯ । રાજા મત્રિપુરે સું સાધુ આપે પુ ગોપી, ચારિત્ર સું રાખશે, વિ પાપ વિલેાપી; સપ્તમ સુપન વિચાર વીર, જિનવરે ઇમ કહીયા, અઠમ સુપન તા વિચાર, સુણિ મન ગહહિએ ! ૪૦ ! ન લહે જિનમત માત્ર જેહ, તેહ પાત્ર ન કહિએ, દિધાનુ પરભવ પુણ્ય ફલ, કાં ન સહિયે; પાત્ર અપાત્ર વિચાર ભેદ, ભાલા નવિ લહશે, પુણ્ય અથે તે અથ આથ કુપાત્રે દેહસે ! ૪૧ । ઉખર ભૂમિ દૃષ્ટ બિજ, તેંડુના લ કહીએ, અષ્ટમ સુપન વિચાર ઇમ રાજા મન ગહિયે, એહ અનાગત સવ સરૂપ, જાણિ તિષ્ણે કાલે; દીક્ષા લીધી વીર પાસે, રાજા પુન્યપાલે *” t
