________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
નાઠે તે દુર્ગધા લઈ, દાન દિયતાં સા ઘરે રહી, ' જ્ઞાનીને પરભવ પૂછતી, મુનિ કહે રૈવતગિરિ તટ હતી.. જ પૃથ્વીપાલ નૃપ સિદ્ધિમતિ, નારી નૃપ વનમાં ક્રિડતી. છે રાય કહે દેખી ગુણવંતા, તપસી મુનિ ગોચરીએ જતા. ૫ દાન દીયાં ઘર પાછાં વલી, તબ ક્રીડારસે રીસે બલી, મૂર્ણ પણે કરી બલતે હૈયે, કહે તુંબડ મુનિને દીએ. ૬ પારણું કરતાં પ્રાણ જ ગયા, સુરલેકે મુનિ દેવજ થયા. અશુભ કર્મ બાંધ્યું તે નારી, જાણું નૃપ કાઢે પુર બારે. ૭ કુષ્ઠ રોગ દિન સાતે મરી, ગઈ છઠ્ઠી નરકે દુઃખ ભરી, * તિરીય ભવે અંતરતા લડો, મરીને સાતમાં નરકમાં ગઈ. ૮ નાગણ કારમી ને કુતરી, ઉંદર ગિરાલી જલે શુકરી, કાકી ચંડાલણ ભવ લહી, નવકાર મંત્ર તિહાં સહી. ૯ મરીને શેઠની પુત્રી થઈ, શેષ કર્મ દુર્ગધા થઈ સાંભળો જાત સ્મરણ લહી, શ્રી શુભવીર વચન સહી. ૧૦
. "
ઢાળ ૩ જી. ( ગજરા મારૂજી ચાલ્યા ચાકરી રે–એ દેશી ) દુર્ગધા કહે સાધુને રે, દુઃખ લેગવિયાં અતિક, કરૂણા કરીને દાખીએ, જિમ જાએ પાપ અનેક રે. ૧ જિમ મુનિ કહે રહિણી તપ કરે રે, સાત વરસ ઉપર સાત માસ, રાહણી નક્ષત્રને દિને રે, ગુરૂ મુખે કરીએ ઉપવાસરે. ગુરૂ૦ ૨
