________________
૨૧૨
સઝાય સંગ્રહ તે સુરલેકે રે, પુરવ શ્રત દેશ થકી સંભારતા, ચરણ ધરમ ધરવાની તાસ ન શકતીરે, વિષયાકુળ ચિત્તે સુખને સેવતા, અનુગામી અવધીના દેવતા છે ૬. સં. વ્ય ૧૦ અ છે લિંગ અનંતા ધરિયા કામ ન કરીયા, હાળીને રાજા ગુણવીણ સંયમી, નવવધ જીવની હીંસા નિર્દય કીધી, વાસુદેવ ચકી ચઊદ રતન વમી, નારકીમાં પહેલા ગુણીજનને દમી છે ૭૫ સં૦ વ્યક વ૦ અo છે જાતિસમરણ નાણે નારકી જણેરે, પુરવ ભવ કેરી સુખની વારતા દશવિધ, વેદન છેદન ભેદન પામી, આયુને પાળી તીર્થંચે જાતા, માતાને પુત્ર વીવેક ન ધારતા | ૮ | સં૦ ૦૦ વ૦ અe | શ્રી શુભવીર ગુરૂના વયણ રસાળારે, સાંભળતાં વેશ્યા ચીત્ત ઉપસામીયું, ત્રીકરણયું ગંઠી ભેદ કરંતીરે, મીથ્યાત્વ અનાદી કેરૂ વામીયું કેશ્યાએ શધું સમકી પામીયું રે ૯ છે સં૦ વ્ય૦ વ. અવે છે
૨૮ શ્રી સતી સુભદ્રાની સઝાય. મુનિવર સેજે વિચરતા, જીવ જતન કરત; તરણું ખેંચ્યું આંખમાં, નયણે નીર ઝરત. કલ્પવૃક્ષ જેણે ઓળખે, આંગણે ઊભા જેહ જીભે તરણું કાઢીયું, સાસુ મન સંદેહ. જેણે સ્વજન દુઃખીયા સહ, જેણે કુલ નવી લાજ પુત્ર વહુરે સેના સમી, નહિરે અમારે ઘરબાર ગુણ વિના સાગની લાકડી, ગુણ વિના નારકુનાર, મનરે ભાગ્યે ભરથારનું, નહિરે અમારે ઘરબાર.
