________________
૨૦૮
સજઝાય સંગ્રહ
૨૪. શ્રીં દીવાની સજઝાય
દીવામાંથી દીવેલ ખુટ્યું, હવે નથી વાર, મનમાં મસ્તાન દ્વીડે, છે.ગા મેલ્યા ચાર,સુરખ મનમાં વિચાર. ૧
માથા ઉપર મરણુ ભમે, કાપી રહયા કાળ; ચિતાનુ આવી પડશે, જમ કેરી ધાડ. સુરખ॰
ઉંચાં મદિર માળીયાં, ગાખના નહિ પાર; પડ જાસે પડી રહેશે, કાઢશે ઘરની બહાર. સુરખ૦
લીલા વાંસની પાલખી, નાળીયેર જોઇશે. ચાર, મુજની દેરી તાણી ખાંધશે, ઉંચકનારા ચાર. સુરખ૦ ૪
વન કેરી કાઢી, ઉંચકનારા ચાર,
કંચન વરણી કાયા મળી, ઉડી જશે રાખ; મુરખ૦ ૫
સગુ' વહાલું સ્વાથી, કરે કાગા રોળ, ઝાંપા સુધી વળાવીને, ઝટ પાછું વળે; મુરખ ૬ જે સમરે અરિહંતને, તેને ઉતારે ભવ પાર, લબ્ધિવિજય ગુણુગાવે, કરા ધર્મનાં કામ. સુરખ
૨૫. શ્રી સ્થૂલિભદ્રજીની સજઝાય
ઢાળ ૫ મી ગાકુળની ગેાપીરે ચાલી જળ ભરવા, એ દેશી. કર કાલ કરીનેરે ચાલ્યા ગુણ ભરીયા !! ધરી વિનય વિવેકરે નૃપને મળીયા । ૧ ।। ભૂપાળના મુખથીર વાત સકળની સુણી ! સ`સાર સ્વરૂપનેરે ચિતે સીર ધુણી ઘરા
