________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
૧૫
-
-
ફરસી ફરસી અંગ કુમર તણે, ઈણ પરે બેલે નારીરે વૈરાગી; પહિલે તાહરા તાત ઘરે નહીં, સંયમ કેરે રે મારગ રે
- વૈરાગી. જિમ પ તે તારો જનમ ઓચ્છવ બહુ પરે, હેત સહીશુરે બાલરે, હૈ. નારી સાધના નર વિણસ્યુ કરે, કરે જિનહર્ષ પ્રતિપાલરે
વૈરાગી. જિમ ૬
ઢાળ ૫ મી (જંબુદ્વિપ મઝારે પૂર હથિણું ઉરે–એ રાગ) સાંભળી વનિતાના બોલ ઉહાપોહથી, જાતિ સમરણ ઉપનેએ, હવે બાલક મનમાંહે એહવું ચિંતવે, ચારિત્ર લઈ થાઉં એક
મનેએ. ૧ મુજ ગુણ દેખી માત મુનીને દે નહીં, દ્વેષ ઉપજાવું માયને એક રૂદન કરે નિશદીશ રાખે રહે નહીં, રાખે હાલરડું ગાઈએ. ૨ પાલણડે પિઢાવી હિંડોલે ઘણું, મીઠા બેલ સુણાવતી એક સુઈ ન શકે કિણીવાર કામ ન કરી શકે, સુખ પામે નહીં એક
રતીએ. ૩ વહી ગયા છમ ષટમાસ તેહને રોવતાં, તાસ સુનંદા ચિંતવે એક પુત્ર જ સુખ કાજે જાયું પાલશેએ, બાળશે મુજને : -
તે હવેએ. જ હમણાં થાએ દુઃખ શું કરસ્ય આગેએ,ખરે સંતાપે મુજ ભણીએ, એ સુતથી જાણું હારે મનમાંહે મુજથી સુખિણ વાંઝણીએ. ૫
