________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
૧૬૩
બીજે તે દહાડે તિહાં થયે, કયાં ગઈ તે ચંદનબાળ, તમે એને મેઢે ચઢાવી મેલી,
એ તે કહ્યું ન માને લગાર. હે સ્વામી બ્રા ૨૩ , ત્રીજે તે દહાડે તિહાં થયે, ક્યાં ગઈ તે ચંદનબાળ, તમે એને લાડવાઈ કરી મેલી,
એ તે સાતરમાં ન આણે લગાર હે સ્વામી બ્રા. ર૪ શું તે દહાડું તિહાં થયું, કયાં ગઈ તે ચંદનબાળ, શેઠે કટાર કાઢી હવે મારીશ મારે પેટ હે સ્વામી;
મુળા નાશી ગઈ તતકાળ હિ સ્વામી બ્રા૨૫ શેઠે પાડોશીને પૂછયું, કયાં ગઈ તે ચંદનબાળ, હાથે તે ઘાલ્યાં ડસકલાં, પગે તે ઘાલી હેડ,
મસ્તકે મંડયા રે વેણીના કેશ. હા સ્વામી બ્રા. ૨૬ શકે તાળાં તેડીયાં, કાઢયાં તે ચંદનબાળ,
એમને બેસાડયાં ઉમરા માંય હો સ્વામી. સુપડા ખુણે બાકુળા, બેસાડી ચંદનબાળ,
શેઠજી લવારને તેડવા જાય. હે સ્વામી બ્રા. ૨૭. છમાસીને પાણે, મુનિ ભમતા તે ઘેર જાય, સઘળી જોગવાઈ તિહાં મલી,
પણ ન દીઠી આંસુની ધાર. હો સ્વામી બ્રા ૨૮ ત્યાંથી તે પ્રભુ પાછા વળ્યા,
મારે ભઠ પ અવતાર હે સ્વામી; મેં તોડી પુન્યની પાળ હે સ્વામી,
