________________
૧૦૨
સ્તવનાદિ સંગ્રહ
ચંદ્રમાને તે લંછન લગાડયું, સીતાનું તે તે હરણ કરાવ્યું દદ મહાર વેળા તે કયાં થકી જાગી, નજર આગળથી જાને તું ભાગી. કરે વિલાપ રાજુલ રાણી. કર્મની ગતિ મેં તે ન જાણી;૬૭ આઠ ભવની પ્રીતિને ઠેલી, નવમે ભવ કુંવારી મેલી. એવું નવ કરીએ નેમ નગીના, જાણું છું મન રંગના ભીના ૬૮ તમારા ભાઈએ રણમાં રઝળાવી. તે તે નારી ઠેકાણે નાવી તમાં કુલ તણે રાખે છે ધારે,આ ફેરે આવ્યો તમારે વારે ૬૯ વરઘોડે ચડી માટે જશ લીધે, પાછાં વળીને ફજેતે કીધે, આંખો અંજાવી પીઠી ચળાવી, વરઘોડે ચઢતાં શરમ ન આવી૭૦ માટે ઉપાડે જાન બનાવી, ભાભીઓ પાસે ગાણું ગવરાવી, એવા ઠાઠથી સર્વેને લાવ્યા, સ્ત્રી પુરૂષને ભલા ભમાવ્યા૭૧ ચાનક લાગે તે પાછા જ ફરજો, શુભ કારજ અમારૂં કરજો; પાછા ન વળિઆ એકજ ધ્યાન, દેવા માંડયું તિહાં વરસીજ દાન ૭૨ દાન દઈને વિચારજ કીધો, શ્રાવણ સુદી છઠનું મુહૂરત લીધે. દીક્ષા લીધી ત્યાં ન લાગી વાર સાથે મુનીવર એક હજાર૭૩ ગિરનારે જઈને કારજ કીધું, પંચાવનમે દહાડે કેવલ લીધું. પામ્યા વધાઈ રાજુલ રાણ, પીવા ન રહ્યાં ચાંગળું પાણી ૭૪ નેમને જઈ ચરણે લાગી, પીઉજી પાસે મોજ ત્યાં માગી. આપ કેવલ તમારી કહાવું,હું તે શુકન જેવાને ન જાઉં; ૭૫ દીક્ષા લઈને કાજ કીધું, ઝટપટ પિતે કેવલ લીધું, મળ્યું અખંડ એવા તમ રાજ, ગયાં શિવસુંદરી જેવાને કાજ; o સુદિની આઠમ અષા ધારી,નેમજી વરીયા સિવ વધુ નારી.
